പൊടിപിടിച്ചെന്‍റെ അലമാരയില്‍
നിരന്നിരുന്ന പുസ്തകതാളുകളില്‍
എത്രയോ ഹൃദയങ്ങള്‍
നിശബ്ധമായി തേങ്ങിയിരുന്നിരിക്കാം ..
ഇനിയെന്‍റെ ആത്മാവും
മാറാലമൂടിയ തട്ടുംപുറത്തുണ്ടാവും..
മനസ്സു വരളുമ്പോള്‍,
വെളിച്ചം കെടുമ്പോള്‍ നീ വരിക.
നിനക്കായി നിറഞ്ഞു കത്തുന്നൊരു
ദീപമുണ്ടാവും ..
ഓര്‍മ്മകളായ്‌...... അണയാന്‍ മടിച്ച് !
നിരന്നിരുന്ന പുസ്തകതാളുകളില്‍
എത്രയോ ഹൃദയങ്ങള്‍
നിശബ്ധമായി തേങ്ങിയിരുന്നിരിക്കാം ..
ഇനിയെന്‍റെ ആത്മാവും
മാറാലമൂടിയ തട്ടുംപുറത്തുണ്ടാവും..
മനസ്സു വരളുമ്പോള്‍,
വെളിച്ചം കെടുമ്പോള്‍ നീ വരിക.
നിനക്കായി നിറഞ്ഞു കത്തുന്നൊരു
ദീപമുണ്ടാവും ..
ഓര്‍മ്മകളായ്‌...... അണയാന്‍ മടിച്ച് !
പ്രണയം എണ്ണയായി വിളക്കില്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരിക്കലും അണയില്ല അല്ലെ?
ReplyDelete