പിന്നീടെപ്പോഴോ..

ആ സ്നേഹത്തിന്റെ ചൂടില്‍ ,

അടയിരുന്നാണ് എന്നില്‍ ,

ഒരായിരം സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ വിരിഞ്ഞത് ...

അതേ വാക്കുകളുടെ മറവിലാണ്,

എന്റെ നൊമ്പരങ്ങള്‍,

ഞാന്‍ കുഴിച്ചു മൂടിയത് ...

എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ മുറിവുകളാഴ്ന്നതും,

ജീവനില്‍ വിരഹത്തിന്റെ കൈപ്പ് നിറഞ്ഞതും,

ഓര്‍മകളെന്റെ  പ്രാണന്‍ കവര്‍ന്നതും,

പിന്നീടെപ്പോഴോ.. ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി ...

ഒന്നുമറിയാതെ...

ഇതളുകളുടെ സൌരഭ്യം രാവില്‍ പകരാന്‍ 

ഇന്ന് നിശാഗന്ധി വിരിഞ്ഞില്ല ..

ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ

ഏതോ മണിക്കൂറില്‍ അത് മണ്ണടിഞ്ഞു...

നിലാവിനെയും നക്ഷത്രങ്ങളെയും 

നിശബ്ദമായി പ്രണയിച്ചു മരിച്ച എന്റെ കൂട്ടുകാരി ..

പുല്‍മേടുകളില്‍ തന്റെ അടക്കാനാവാത്ത പ്രണയം പകര്‍ന്ന 

കുളിരിന്റെ കണങ്ങള്‍, പൂവായി വിരിയുന്നു ...

പകലിന്റെ താപത്തില്‍ , 

തന്റെ പ്രണയിനിയുടെ മാറില്‍ ഉരുകി അലിയുമെന്ന്,

അറിയാതെ പോയ മറ്റൊരു പ്രണയം ...

ഇനിയും ഒന്നുമറിയാതെ പ്രണയം വിരിയുകയും കൊഴിയുകയും ചെയ്യുന്നു ...

പ്രണയം

ഈ ദിനങ്ങളില്‍ 

മനസ്സിന്റെ അവ്യക്തമായ വഴികളിലെവിടെയോ 

ഒരു പുതുചലനം കേള്‍ക്കാം..

മുരടിച്ച സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൂടുകൂട്ടിയ ചില്ലകളില്‍, 

അജ്ഞാതമായ പ്രകാശം പരത്തുന്നതെന്താണ് ?

മുറിവേറ്റ ചിന്തകളില്‍,

പ്രണയത്തിന്റെ വേരുകള്‍ മെല്ലെ ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നു.. 

ആത്മാവിലെ നൊമ്പരം അതിനായി വഴി മാറുന്നു ...

faded picture...

In the lonely paths of my memories,

I could hear your songs,

Beneath my screaming loneliness,

I found my bleeding tears on your faded picture...

your words in my sleep...

beyond the limits of dreams,
i felt the warmth of your words in my ears....
just like the scattering diamonds of rain,
on the dry heart of the deserts... !