രാത്രി...

നിശബ്ദമായി എന്നില്‍ നിലവിളിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ 

രാത്രികളെ ശബ്ധമുഘരിതമാക്കുന്നു ...

നേരം വൈകിയ രാവില്‍ ... 

ഒന്നുമറിയാതെ വിടരുന്ന കുഞ്ഞു പൂവുകളില്‍

വിദൂരങ്ങളില്‍നിന്നും കണ്ണീര്‍ തുള്ളികള്‍ ഉരുകിവീഴുന്നു ...

നിമിഷങ്ങളെ ചുട്ടു പൊള്ളിക്കുന്ന 

നിന്റെ വിചാരങ്ങളില്‍ നിന്നും ഓടിയൊളിക്കുവാന്‍

എത്ര ഋതുക്കള്‍ ഞാന്‍ പിന്നിടണം ?

ഗദ്ഗധങ്ങള്‍

നിഴലുകളില്‍  പൊതിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങള്‍ കാല്‍ക്കല്‍ വീണു മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ...

നിന്റെ ഓര്‍മകളുടെ ചായം മങ്ങുന്നു ... പകരം ജീവനില്‍ ശേഷിക്കുന്ന ഓരോ മാത്രയിലും മുറിവിലെ നൊമ്പരം വര്‍ധിക്കുന്നു  ... ഒരു നെടുവീര്‍പ്പില്‍ ഞാന്‍ ഒതുക്കിയത് ഒരു അലകടലാണ് ... തിരകള്‍ തഴുകാത്ത തീരത്തിന്റെ ഏകാന്തത ... എന്നെ വിഴുങ്ങി തീര്‍ക്കുന്ന വേദന ... !! ആഴങ്ങളില്‍ എനിക്ക് കേള്‍ക്കാം അതിന്റെ  ഗദ്ഗധങ്ങള്‍ .....

പ്രതീക്ഷ

ഓരോ ദിവസവും ... ഓരോ പ്രതീക്ഷകളാണ് .. 

പുതിയ സൌഹൃദങ്ങളും... വിരഹങ്ങളും ...

കണ്ണുനീരും .... വീണ്ടും തുന്നി ചേര്‍ക്കപ്പെട്ട ഹൃദയവും ....

എന്നിട്ട് കുറെയേറെ പ്രതീക്ഷകളുമായി തപ്പി തടഞ്ഞു മുന്പോട്ട് ... 

നിദ്ര...

ശൂന്യമായ രാവിന്റെ നിശബ്ദതയിലേയ്ക്ക്,

നിശാഗന്ധികളുടെ മര്‍മരങ്ങളിലെയ്ക്ക്,

സ്വപ്നങ്ങളുടെ വേരുകള്‍ നീളുന്നു .... 

പൂക്കളുടെ സൌരഭ്യവും, പുതുനാമ്പുകളുടെ പ്രകാശവും ,

മഞ്ഞുതുള്ളികളിലെ നൈര്‍മല്യവും എന്റെ നിദ്രയെ തഴുകുന്നു .... !

ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നു...

ചോരയുണങ്ങാത്ത മുറിവിലെ വേദനയുടെ നിലവിളിയാണ് ഹൃദയത്തില്‍ കരഘോഷം മുഴക്കുന്നത്... ഇനി ഞാന്‍ തനിയെ നടന്നു നീങ്ങേണ്ട വഴി നിറമിഴികളില്‍ തെളിയുന്നു.... നൊമ്പരം വാക്കുകളെ വിഴുങ്ങി തീര്‍ത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.... ജീവന്റെ നനുത്ത സ്പര്‍ശങ്ങള്‍ എന്നെ വേട്ടയാടുന്നു... മരണത്തിന്റെ നിഗുഡതകള്‍ എന്നെ അതിലേക്കു വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്നു... ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നു... മരണത്തെ.... !

solitude..

words are conceived in my tears...

and take birth in my loneliness...

Sometimes heart bleeds in memories,

And that is the time when my pen will be busy spitting up craziness ...

Solitude hurts, but that is what i am all about..

I am lonely

Even now i taste my bitter tears,

i find my thoughts and dreams dying off

during the hours of sleepless nights...

The solitude was always my companion,

Like the calmness of river around me..

It was a comfort and a retreat...

A sooting poem where words are in the air i breath...

Now i feel,

the pain of needles going deep into each cells of my brain....

I am lonely today..

I am empty today...

with a scattered heart and broken sanity...

Grave

Amidst of the vilotes and dews, i tasted your kiss...
You felt my cold and dead lips...
I felt your warm breaths...
From the farthest heavens and smiled as a rainbow...
Ah ! Atleast i could feel you on my grave.... !