Monday, September 12, 2011

രാവിന്റെ ശൂന്യത

ദൂരങ്ങളിലെവിടെയോ..
കാറ്റിന്‍ തൊട്ടിലില്‍,
ഇലകള്‍ മര്‍മരം പൊഴിക്കുന്നു..
നിലാവും സ്വപ്നങ്ങളും 
സ്വയം മറന്ന്,
ഓര്‍മകളുടെ ഇരുണ്ട
കൈവഴികളെ പിന്തുടരുന്നു ...
രാവിന്റെ ശൂന്യതയില്‍ ,
ലോകം വിയര്‍പ്പുതുള്ളികളെ താരാട്ടുന്നു..
കണ്ണീരിന്റെ ഇരുമ്പഴികള്‍ക്കുള്ളില്‍,
എന്റെ പാഴ്ക്കിനാക്കള്‍,
നോവുന്ന മുറിവുകളെ തഴുകുന്നു..



12 comments:

  1. കണ്ണീരിന്റെ ഇരുമ്പഴികള്‍ക്കുള്ളില്‍,എന്റെ പാഴ്ക്കിനാക്കള്‍, നോവുന്ന
    മുറിവുകളെ തഴുകുന്നു..

    ഇഷ്ടപ്പെട്ട വരികള്‍.

    ReplyDelete
  2. രാവിന്റെ ശൂന്യതയില്‍ ,
    ലോകം വിയര്‍പ്പുതുള്ളികളെ താരാട്ടുന്നു..

    കൊള്ളാം.....!

    ReplyDelete
  3. ഞാനും ആ ശൂന്യതയെ തിരയാറുന്ണ്ടു!!!!! നന്നായിരിക്കുന്നു..

    ReplyDelete
  4. കണ്ണീര്‍ =ഇരുമ്പ് കുടിച്ച വെള്ളം.....

    ReplyDelete
  5. കണ്ണീരിന്റെ ഇരുമ്പഴികള്‍ക്കുള്ളില്‍,
    എന്റെ പാഴ്ക്കിനാക്കള്‍,
    നോവുന്ന മുറിവുകളെ തഴുകുന്നു..!!!!!!!!!!!

    ഇതു കൊള്ളാംട്ടോ.. :)

    ReplyDelete
  6. കൊല്ല് കൊല്ല് :'(

    ReplyDelete
  7. ശൂന്യതകള്‍ മറയട്ടെ ..നൊവിണ്റ്റെ മുറിവുകള്‍ വിട പറയട്ടെ..... കവിത നന്നായ്‌...

    ReplyDelete
  8. somhow memories are more rich n deep......

    ReplyDelete
  9. ''വരിക.,
    ഇനിയീ മൌനത്തിന്‍-
    പൊയ്മുഖം മാറ്റുക ,
    ഇന്ന് നാം ചത്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ തിരു മുറിവ്.,
    അതേ മുറി,
    അതേ സ്വപ്നം,
    ഒരേ ഭൂമി.., നിന്‍റെ ആകാശം..
    നിന്‍റെ വിഷാദ നയനങ്ങളിലെ എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍...
    .......... .
    ..................''

    ReplyDelete
  10. മൌനത്തിന്റെ പ്രണയിനി...കവിത നല്ലത്

    ReplyDelete