ബന്ധനം

എത്ര വട്ടം തനിയെ പോവാനൊരുങ്ങിയതാണ് ,
വിരല്‍ത്തുമ്പുകള്‍  തൂവലുകളും 
കരങ്ങള്‍ ചിറകുകളുമാക്കിയും
കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം
അലസമൊരു നിശ്വാസം പോലെ
കാറ്റിനോട് ചേര്‍ന്ന്
മേഘങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ കുറുക്കുവഴികളിലൂടെ
ആരെയും പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ
അമ്മയുടെ നിറകണ്ണുകളില്‍
വിറകൊണ്ടു വീഴാതെ ..
സ്വപ്നത്തില്‍ നിന്നും പിടഞ്ഞെണീറ്റ്
നൊമ്പരപ്പെടാതെ ...
അലിഞ്ഞലിഞ്ഞില്ലാതാവാന്‍ !
യാത്രയെന്നും മുടങ്ങും
പടിയിറങ്ങാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ
വിരലുകള്‍ ബന്ധിക്കപ്പെട്ട്
എന്നുമെന്നുമിങ്ങനെയൊരു
പുസ്തകത്താളില്‍ ... ! 

ഉറങ്ങാതെ .... !

നിലാവില്‍ തിളങ്ങുന്ന നടവഴികള്‍ നീളെ
ഭൂമി ഇരുളു പുതച്ചു കിടക്കുന്നു !
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ പൂക്കളായ് കൊഴിഞ്ഞും ,
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മയക്കത്തില്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗംകടന്നും
രാമഴയില്‍ പ്രണയംകുടിച്ച് മദിക്കുന്ന
ഒറ്റനക്ഷത്രത്തിന്‍ കണ്‍മുനയിലെ
തീപ്പൊരിപാറുന്ന നോട്ടങ്ങള്‍
കടം കൊണ്ടും ,
ഈ രാത്രി ഞാനുണര്‍ന്നിരിക്കട്ടെ !
പകലുകളുടെ ചാരത്തില്‍ നിന്നുമൊരു
കുളിരുള്ള രാവിന്‍റെ തൊട്ടിലില്‍
ഉറങ്ങാതെ .... !

ജന്മം

 എഴുതിത്തുടങ്ങിയ ദിവസമായിരുന്നു
എന്റെ മരണം !
നിത്യതയിലെയ്ക്കുള്ള
എന്‍റെ പുനര്‍ജ്ജനനവും !
നോവുമ്പോഴും
കേഴുമ്പോഴും
പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോഴും
കൈത്തലത്തിലെ തൂലികയില്‍
ഉള്ളിലെ മഷിയില്‍
വിടരാന്‍ വെമ്പുന്ന വരികളിലാണ്
എന്‍റെ പാതിജന്മം ! 

ചില കവികളും കവിതകളും

പറഞ്ഞു തീര്‍ക്കാനാവാത്ത
മുഴുമിക്കാനാവാത്ത
ഇന്നും തീരാതെ നീളുന്ന
ചില നൊമ്പരചൂടുള്ള കഥകളത്രെ
കവിതയുടെ രഹസ്യം !
ഉന്മത്തമാണ് കവിമനസ്സ് ,
സിരകളില്‍ തിമിര്‍ത്താടുന്ന
ഇന്നലെയുടെ പ്രേതങ്ങളെ
ആവാഹിച്ചതാണ് കവിതകള്‍ !
ആഴത്തിലൊന്നിറങ്ങി നോക്കണം
പിന്നെ ഒരുനാളും
രക്ഷയില്ലാതെ ചില വരികളുടെ
കയങ്ങളില്‍പെട്ടു പോകും നമ്മള്‍ ! 

മറുപടിയുടെ ഭാഷ

മറുപടിയൊന്നെന്‍റെ പക്കലില്ല
മഷി നിറച്ച പേനയും
വ്യഥനിറഞ്ഞ വാക്കുകളും
അനക്കമില്ലാത്ത മുറിയില്‍
എന്നെയും കാത്തിരിക്കുകയാണ് !
എന്തെഴുതണം ഞാന്‍ ?
അന്തമില്ലാത്ത ആഴിപോല്‍നീണ്ട
കണ്ണീരിന്‍ ഭാഷയോ ?
ആവോളം കുത്തിനോവിക്കാന്‍
പോരുന്ന കൂരമ്പിന്‍ ഭാഷയോ ?
അകവും പുറവും മൂടിയ
അലസമായ ഇരുളിന്‍ ഭാഷയോ ??
എന്താണിനിയുo ഞാനെഴുതേണ്ടത് ?
തീര്‍ഥാടനം പോലെ
തളര്‍ന്നു നീങ്ങുന്ന
ദിനരാത്രങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പില്‍
പകച്ചുനില്‍ക്കുകയാണ് ഞാന്‍ !
മിന്നലിന്‍റെ ഒരു തുണ്ട്
വെളിച്ചത്തിലേയ്ക്ക് .... !! 

ചരിത്രം

പരമ്പരാഗത ലിഖിതങ്ങളില്‍
കുറിച്ചിട്ടതും

കരിങ്കല്‍പ്പാറകളിലെ
കൊത്തുപണികളും
താളിയോലകളിലെ
മുദ്രകളുമൊന്നുമായിരുന്നില്ല
ചരിത്രമെനിക്ക് !
നഗ്നപാദയായ്‌ നടന്നുതീര്‍ത്ത
ചരല്‍വഴികളും
ചരമക്കോളത്തിലെ
സ്നേഹിതന്‍റെ നിസംഗതയും
പ്രണയത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞ
ചുടുചുംബനങ്ങളും
പിന്നെയുള്ള കണ്ണീരാല്‍ കുതിര്‍ന്ന
വിടവാങ്ങലുകളും
ഏകാന്തതയിലെ
നിശബ്ദമായ ഭാഷയുടെ
ഇരുണ്ട ഭൂഖണ്ഡങ്ങളും
എവിടെയൊക്കെയോ
ചിതറിപ്പോയ ബന്ധങ്ങളുടെ
യാത്രാമൊഴികളുമൊക്കെയായിരുന്നു
എന്‍റെ ജീവിതചരിത്രം !
കലണ്ടറിന്‍ താളുകള്‍
തീവണ്ടിവേഗത്തില്‍ മറിയുമ്പോള്‍
ഓരോ ദിവസവും
ചരിത്രങ്ങളാവുന്നു !
ഇനിയുമെത്രയോ കാഴ്ച്ചകള്‍
എനിക്ക് മുന്‍പിലദൃശ്യരായ്
പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു !

നീ...

അലകളൊന്നുമില്ലാത്ത തടാകത്തിലെ
മൂകതയില്‍ ,
കാറ്റ് വരച്ച ചിത്രം പോലെയാണ് 
നീയെന്‍റെയുള്ളില്‍ !
ചില രാവുകളിലെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ തീര്‍കുന്ന മായാജാലത്തില്‍
എത്രയോ സാഗരസംഗമങ്ങള്‍ !
പകലുകള്‍ക്ക്‌ നിറമേറുന്ന
അപൂര്‍വ്വയാമങ്ങളാണ്
നിന്‍റെ പ്രണയം ..
നിന്റെ തലോടല്‍ ..
നിന്‍റെ ഗാനങ്ങള്‍ ...
നീ... !!

പിച്ചിചീന്തും മുന്‍പ്

മേനി വളരും മുന്‍പ് ,
കനലില്‍ വീഴും മുന്‍പ് ,
ഭ്രാന്തിന്‍ ചിറകരിയാന്‍ കുഞ്ഞേ,
നിന്‍ നെഞ്ചിലൊരു
വാള്‍ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ...!
കണ്ണുകള്‍ക്ക് തീതുപ്പാനായിരുന്നെങ്കില്‍ ! 

കൂടിക്കാഴ്ച

പേമാരി തോര്‍ന്ന ശാന്തതയില്‍ 

നനവുള്ള വരാന്തയില്‍ 

ആവി പറക്കുന്ന ചായയുംകൊണ്ട് 

തനിച്ചിരുന്നെഴുതിയ കവിതയിലായിരുന്നു 

ആദ്യമായ് നിന്നെ ഞാന്‍ കണ്ടത് !

വഴികള്‍ക്കൊടുവില്‍

നിന്നെയും കാത്തുനിന്ന
മണ്‍വരിപ്പാതകകളില്‍നിന്നും
ഇത്രത്തോളം നടന്നകന്നിരിക്കുന്നു ഞാന്‍ !
ഒരു ജന്മത്തിന്‍റെ ദൈര്‍ഘ്യം ,
ഒരോര്‍മ്മയുടെ വേഗത്തില്‍ !

മഴയെത്ര പെയ്തിട്ടും
മായാത്ത ചുവര്‍ചിത്രങ്ങള്‍
മനസ്സിന്‍റെ ഭിത്തിയില്‍  !
കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം
നമ്മള്‍ കോറിയിട്ട വരകള്‍ , ചിരികള്‍ !

എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും ഉത്തരം തരാത്ത
ഒരേ ചോദ്യത്തിന്‍റെ ഒരായിരം മുഖങ്ങള്‍
പൊടിതട്ടാതെ , നിഴലിനോപ്പം നടക്കുന്നു !
നിന്നോടിനി ചോദിക്കവയ്യല്ലോ ...
ചോദ്യങ്ങളിനി എനിക്കൊപ്പം മണ്ണോടു ചേരട്ടെ !

നിലാവുദിക്കാത്ത കറുത്ത പാതകളിത്ര
നടന്നു തീര്‍ത്തത് നീയില്ലാത്ത തീരം തേടിയാണ് !
നേര്‍ത്തൊരു മിന്നലായ് ഇന്നും
നീ എവിടെ നിന്നോ എത്തിനോക്കുന്നതെന്തിനാണ് ?
എല്ലാ വഴികള്‍ക്കുമൊടുവില്‍ നീയാണ് ...!
വഴികളെല്ലാം നിന്നിലേയ്ക്കാണ് ! 

കൂടൊഴിഞ്ഞ വിജനത

നെഞ്ചിന്‍ ചൂടില്‍ നിന്നും 

ഗഗനവീഥിയിലേയ്ക്ക് പിരിഞ്ഞകലുന്ന 

പറക്കമുറ്റിയ ചിറകുകളെ നോക്കി 

നെടുവീര്‍പ്പെടുന്ന ഇലയനക്കങ്ങളുടെ 

ഗാനമായിരുന്നോ വിരഹം ?

കാലമേറെക്കഴിയുമ്പോള്‍ 

ചെഞ്ചുണ്ടത്തൊരു ഞാവല്‍പ്പഴക്കുലയടര്‍ത്തി,

കാറ്റിനോടും , കടലിനോടും മത്സരിച്ചെത്തുന്ന 

കരുതലുള്ള അമ്മക്കിളിയുടെ 

പഴക്കമേറിയ തൂവലുകളിലായിരുന്നോ കാരുണ്യം ?

ഇനി വരാമെന്ന് പറയാതെ ,

വഴിതെറ്റിവന്നൊരു സഞ്ചാരിയെപ്പോലെ 

തീരങ്ങളിനിയും ദൂരങ്ങളിനിയും 

ചിറകടിച്ചുയരുന്ന മറവിയുടെ 

കാല്‍പ്പാടുകളാഴുന്നതാണോ വേദന ?

എത്രയെത്ര പൂക്കാലങ്ങളും ,അടവച്ചുണര്‍ത്തലുകളും ,

എത്രയെത്ര കളകൂജനങ്ങളും കിളിക്കൂടുകളും ,

എത്രയെത്ര പ്രതീക്ഷകളും വിജനതകളും  !!

ഒടുവിലെല്ലാം അഗ്നിക്ക് ഭരമേല്‍പ്പിച്ചുള്ള 

കീഴടങ്ങലായിരുന്നോ  ജീവിതം ?? 

ചില കാത്തിരിപ്പുകള്‍

പണ്ടോരിടവപ്പാതിയിലെന്‍റെ

സ്വപ്നങ്ങളിലേയ്ക്ക് 

ചിറകുനനഞ്ഞു കൂടേറിയ രണ്ട് 

നക്ഷത്രകണ്ണുകളുണ്ടായിരുന്നു ...

ഏതോ രാവിന്‍റെ വിമൂകതയില്‍ 

എന്‍റെ ജനലഴികള്‍ പിന്നിട്ട് 

വാനം തേടിപ്പറന്നൊരു സ്മൃതി !

മറ്റൊരു കുളിരാര്‍ന്ന പുലരിയില്‍ 

നെറ്റിമേലൊരു ചൂടാര്‍ന്ന ചുംബനം തന്ന് 

നെഞ്ചിന്‍റെ അഗാധതകള്‍ തേടിപോയൊരു 

മഞ്ഞുതുള്ളിയുണ്ടായിരുന്നു ...

ഉള്ളിലെ വേനലില്‍ വീണ് 

എന്നോ ഒരു നാളില്‍ 

ഇല്ലാതായ സൌന്ദര്യം !

പിന്നൊരിക്കല്‍ അലസമായ് പാറിയ 

ഹൃദയത്തിന്‍റെ ശൂന്യമായ താളുകളില്‍ 

കവിതകളുടെ നിറക്കൂട്ടുകള്‍ ചാലിച്ച

ഒരു വിരല്‍സ്പര്‍ശമുണ്ടായിരുന്നു ...

കാലമാം ചിതയില്‍ കരിഞ്ഞുപോയൊരു 

പ്രണയത്തൂവലിന്‍റെ 

വ്യര്‍ത്ഥമാം പിന്‍വിളി !

ഇന്നും 

തേടാറുണ്ട് മനസ്സ് 

ഇടയ്ക്കാരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചു  നില്‍ക്കാറുമുണ്ട് 

യാത്രയില്‍ കൈക്കുമ്പിളില്‍ നിന്നും 

ഊര്‍ന്നുപോയൊരു 

വേനല്‍വെളുപ്പിലെ  മഴനീര്‍മണിയെ കാത്തൊരു 

പൈതലിന്നീറന്‍ മിഴിപോല്‍ ..! 

മുറിവേറ്റ ചില്ലകള്‍

കാറ്റത്തു ചിറകുരുമ്മിയും
മഴയത്ത് കൊക്കുരുമ്മിയും
കൂട്കൂട്ടിയ മരച്ചില്ലകളില്‍
ഇന്നാരാണ്  മഴുവാല്‍ മുറിവേല്‍പ്പിച്ചത് ?

കൂടുമാറ്റം

കടലുകള്‍ തുരന്നുപായുന്ന 

കൊടുംകാറ്റിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍നിന്നും 

നിന്‍റെ പായ്ക്കപ്പലിലേയ്ക്ക് 

അഭയം തേടുകയാണ് ഞാന്‍ !

മുത്തുകളുടെ മൃദുലതയിലേയ്ക്കും 

ചിപ്പികളുടെ അദ്ഭുതത്തിലേയ്ക്കും 

ആഴങ്ങളിലെ പാട്ടിലേയ്ക്കും 

നിന്നെ ഞാന്‍ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകാം !!

നിളയും ഞാനും

നിളാ ..
ഏതു കവിയുടെ പ്രണയമായിരുന്നു സഖീ നീ ?
ആരുടെ പ്രേമത്തിലാണ് നീ നിറഞ്ഞൊഴുകിയത് ?
മഴവില്ലുകള്‍ വിരിച്ചും
ചില്ലകള്‍ വിടര്‍ത്തിയതും
കവിതകളെത്രയോ ഇതളിട്ട തീരത്തിന്‍റെ
നനഞ്ഞ മണലില്‍
ഒരുവാക്കെഴുതുവാനെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും
മഞ്ഞും നിലാവും കടന്നു നീയീ
മനസ്സിലൊരു വരള്‍ച്ച ബാക്കിയാക്കി
ഒഴുകിമറഞ്ഞതെവിടെയാണ് ?
നിശബ്ദമായ് മനസ്സില്‍ മേഘമല്‍ഹാറുകള്‍ പാടി
നിഗൂഡമായ് മണ്ണില്‍ കണ്ണീര്‍ ചാര്‍ത്തി
യാത്ര ചോദിക്കാതെ തോര്‍ന്നുപോയൊരു
മഴ ബാക്കിയാക്കിയ വിരഹമായിരുന്നോ  നീ ?
മൊട്ടിട്ട മോഹങ്ങള്‍ക്കും
മുനിയുന്ന നൈരാശ്യങ്ങള്‍ക്കും നടുവിലൂടെ
നീ പിരിയുകയാണ്
മരണത്തിന്‍റെ അടിത്തട്ടുകളില്‍
പ്രാണന്‍ തേടി ....
വെയില്‍ തേടി .... !
പിതൃശ്രാദ്ധങ്ങളുടെ പുണ്യം തപിക്കുന്ന
നിന്‍റെ കണ്ണുകളിലെ ജ്വാല കെടുംമുന്‍പ്
ഞാനുമെത്താം .....
ഒഴുകാം നമുക്കൊരുമിച്ച്
കുന്നോളം കവിതകള്‍ നെഞ്ചില്‍തുന്നിചേര്‍ത്ത്
വരളാത്ത ഋതുക്കളിലേയ്ക്കും
തളരാത്ത ഓര്‍മ്മകളിലേയ്ക്കും ... !!

ഉറ്റുനോട്ടം

ദൂരെയൊരുനാളില്‍ എന്നെ 

എനിക്ക് കാണാം 

കണ്ണീര്‍ക്കാലങ്ങള്‍ക്കക്കരെ ,

നീറും ചിന്തകള്‍ക്കും ,

ഓര്‍മ്മകളുടെ ശൈത്യകാലങ്ങള്‍ക്കും അപ്പുറം 

ഒരു നാള്‍ ...

അന്നും നിന്നെ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടാവുമോ 

അതോ നിന്നെ ഞാന്‍ മറന്നിട്ടുണ്ടാവുമോ ... 

നിന്നെ മറന്നെങ്കില്‍ അന്നും ആകാശം നരച്ചതും 

പ്രകൃതി മരവിച്ചതുമാവും !

 ഇല്ലെങ്കില്‍ ഇന്ന് ഞാന്‍ കാണുന്നതും 

ഒരു സ്വപ്നമാണ് ! 

കാലമറിയാതെ കവി

ചോദ്യചിഹ്നങ്ങളുടെ തലോടലില്‍
മതിമറന്നുറങ്ങുന്ന ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍
തനിച്ചായ കവിയുടെ മടിയില്‍
ആണ്ടുകള്‍ മൃതിയടയുകയും
പുതിയത് ജനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു !
ഋതുഭേതങ്ങളറിയാതെ കവിതകള്‍ വിതുമ്പുന്നു !

പരിവര്‍ത്തനം

കുരുന്നുപച്ചയുടെ ചവര്‍പ്പില്‍നിന്നും 

കത്തുന്ന പഴംമഞ്ഞയുടെ മധുരത്തിലേയ്ക്ക് 

നിന്‍റെ  പ്രണയമെന്നെ മെനഞ്ഞെടുത്തു !