സ്നേഹം...

എന്റെ ജീവന്‍ തുടിക്കുന്നത് നിന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തിലാണ് ...
നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം ഇല്ലാതാകുന്ന നിമിഷം ഞാന്‍ എന്ന സത്യം ഇല്ലാതാകുന്നു ..

നിന്‍റെ ചിത്രം...

എനിക്കും നിനക്കുമിടയിലെ നിശബ്ദതയില്‍ പ്രണയത്തിന്റെ അഗാധതകള്‍ അലയടിക്കുന്നു .... നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിലെ പ്രണയത്തിന്റെ ചൂളം വിളികളില്‍ ഇതു ലോകമാണ് ഉണരാത്തത് ?? ഇലകൊഴിയുന്ന ശിശിരങ്ങളില്‍ നിന്‍റെ ആത്മാവിന്റെ മിടിപ്പുകള്‍ എന്നോട് ചേരുന്നതും .... എന്റെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളിലെ നിന്‍റെ ചിത്രങ്ങളില്‍ നിറങ്ങള്‍ നിറയുന്നതും മറ്റാര്‍ക്കാണ് മനസ്സിലാവുക ??

ദൂരങ്ങള്‍ ....

ജനനത്തില്‍ നിന്നും മരണത്തിലേക്ക് ഒരു ദൂരമുണ്ട് ...
ദൂരങ്ങളില്‍ നിന്നും ദൂരങ്ങളിലേക്ക് കാലം എന്നെ കൈപിടിച്ചു നടത്തുന്നു...
അല്പം ദൂരം ആരൊക്കെയോ കൂടെ നടക്കുന്നു ....
ഒരുപാട് അടുത്തുകൊണ്ട് ...ഒരുപാട് കൊതിച്ചുകൊണ്ട് ...
പിന്നീടതും വിരഹത്തിന്റെ വേദനയായി മാറുന്നു ...
യാത്രയിലുടനീളം സമ്പാദിക്കുകയും നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യ്തു കൊണ്ട് വീണ്ടും ലക്ഷ്യത്തിലേയ്ക്ക് ....

നിലാവ് ...

നിലാവിന്റെ അദൃശ്യമായ കൈക്കുമ്പിളില്‍ പ്രണയം നിറച്ചിരിക്കുന്നു ...
രാവില്‍ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക് അത് കോരി ചൊരിയുവാന്‍ വേണ്ടി....

നീയില്ലാതെ ...

ആ ചിതയുടെ അരികില്‍ , നീ ഉപേക്ഷിച്ച എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ കരിഞ്ഞ ഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു .... നീ ഇല്ലാതെ എനിക്ക് ജീവിക്കാനാവില്ല എന്ന് ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്നു .... ആ നിമിഷം എന്റെ ജീവന്‍ എന്നില്‍ നിന്നും അറ്റ് പോകണമെന്ന് ഞാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നു .... അപ്രതീക്ഷിതമായി എങ്ങിനയോ വീണ്ടും ഞാന്‍ തനിയെ ജീവിച്ചു ... നീയില്ലാതെ.... എങ്കിലും .... ഒന്നെനിക്കറിയാം .... നിന്‍റെ ഓര്മകളിലായിരുന്നു എന്റെ ജീവന്‍ ശേഷിച്ചത് .... തെല്ലകലെ ഒരു നേര്‍ത്ത മഴയില്‍ എന്റെ കണ്ണീര്‍കണങ്ങള്‍ നിന്നില്‍ പെയ്യുമ്പോഴും ... ഇന്ന് ഈ ചിതയില്‍എന്റെ ആത്മാവ് നിന്നില്‍ നിന്നും ശാന്തി തേടി വിദൂരങ്ങളില്‍ അലയുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

ആ വാക്കുകള്‍....

ഓര്‍മ്മകള്‍ മരിക്കില്ലയെന്നു എത്രയോ വട്ടം ഞാന്‍ കേട്ടിരിക്കുന്നു... ചിലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ തനിയെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ നിന്‍റെ ശ്വാസത്തിന്റെ ചൂട് എന്റെ ഏകാന്തതയെ പുളകമണിയിക്കുന്നു... മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ ഇരുളില്‍ നിന്‍റെ മുഖം എനിക്ക് പ്രകാശമാകുന്നു .... പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോള്‍ നിന്‍റെ ചിത്രം ദൂരെ മറയുന്നത് ? നിന്‍റെ ശ്വാസത്തിന്റെ ചൂട് എന്നെ ചുട്ടു പൊള്ളിക്കുന്ന കിരണങ്ങള്‍ മാത്രമാകുന്നത് ?? ഓര്‍മ്മകള്‍ മങ്ങി മങ്ങി മറയുന്നു ..... ഇപ്പോള്‍ നിന്‍റെ മുഖം എന്റെ ഓര്‍മകളില്‍ പോലും അന്യമാണ് ... വേദനകളില്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റപ്പെടുമ്പോള്‍ എന്നെ തലോടുന്ന ഓര്‍മയുടെ ഒരംശം മാത്രമായി നീ മാറിയതെന്നാണ് ?? അകലാന്‍ ആവാത്തവണ്ണം നിന്നെ ഞാന്‍ എന്റെ ഹ്രദയത്തില്‍ ചേര്‍ത്തു വച്ച നിമിഷങ്ങളില്‍ നീ എന്നോട് മന്ത്രിച്ച വാക്കുകള്‍ .... നീ എന്റേത് മാത്രമാണെന്ന് ..... നിന്നെ കൂടാതെ ... നിന്നെ കേള്‍ക്കാതെ ഒരു നിമിഷം പോലും എനിക്ക് ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ലെന്നു .... ആ വാക്കുകളെ ഞാന്‍ എത്ര മാത്രം അഭിമാനത്തോടെ കേട്ടിരുന്നു ?? ഇന്നോ ?? പാഴ്ക്കിനാക്കളുടെ ... വ്യര്‍ത്ഥമോഹങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ മാറാല കെട്ടിയ ഓര്‍മകള്‍ക്കിടയില്‍ ചുരുണ്ട്കൂടുന്ന നിന്‍റെ അവശേഷിപ്പുകള്‍ക്കിടയില്‍ ... ആ വാക്കുകളും... !!

എങ്ങനെ ?

നീ തകര്‍ത്തെറിഞ്ഞ ഹൃദയം തുന്നിച്ചേര്‍ത്തുകൊണ്ട് , ഇത് എന്റെ പഴയ ഹൃദയം എന്ന് എന്നെതന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ എങ്ങനെ കഴിയും ... ?? ഒന്ന് മാത്രം ... ! എന്നിലെ ജീവന്‍ നിലനില്‍ക്കുന്നിടത്തോളം എന്റെ തകര്‍ന്ന ഹൃദയം വേദനയോടെ നിന്നെ സ്നേഹിക്കും ...

നിഴലുകള്‍ ..

നിന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ എന്റെ ജീവന്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ...

ഓരോ ദിവസവും എനിക്ക് മുന്‍പിലെ വഴികള്‍ മങ്ങുന്നു ...

ഇരുളില്‍ എവിടെയൊക്കെയോ പ്രകാശത്തിന്റെ നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ ....

നഷ്ടത്തിന്റെ നിഴലുകള്‍ എന്നെ അനുഗമിക്കുന്നു ...

ഓര്‍മ്മകള്‍ വേട്ടയാടുന്നു ...!!

നിന്‍റെ സ്വന്തം ... !

ശിശിരത്തില്‍ കൊഴിയുന്ന ഇലകളുടെ ഇരമ്പലില്‍,

നീ അവള്‍ ശ്വസിക്കുന്നത് കേള്‍ക്കാറില്ലേ ??

ആര്‍ദ്രമായി നിന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് മേല്‍ പെയ്യുന്ന മഞ്ഞുതുള്ളികളില്‍,

അവളുടെ കരലാളനമേല്‍ക്കാറില്ലേ ?

വേനലിന്റെ ശിരസ്സില്‍ പെയ്യ്തോഴിയുന്ന മഴയുടെ സംഗീതത്തില്‍ അവള്‍

നീ അറിയാതെ നിന്നെ പോതിയുന്നില്ലേ ??

ഹൃദയത്തിന്റെ കോണില്‍ കുത്തി നോവിക്കുന്ന ഏകാന്തതകളില്‍,

അദൃശ്യമായി അവളുടെ സാമീപ്യം അറിയുന്നില്ലേ ?

ഏതോ സ്വര്ഗ്ഗങ്ങളിലെ മേഖങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍നിന്നും

സ്വര്‍ണ്ണചിറകുകള്‍ വിടര്‍ത്തി,

എന്നോ ഒരിക്കല്‍ നിന്‍റെ കാത്തിരിപ്പുകളിലേക്ക് അവള്‍ പറന്നിറങ്ങും ...

നിന്‍റെ സ്വന്തം ..... !!

നിറയെ ...

ഏകാന്തതയില്‍ നിറയെ മൌനമാണ് .... ആ മൌനം നിറയെ വേദനയും .... !! പ്രണയം നിറയെ മൌനമാണ് ... ആ മൌനത്തില്‍ നിറയെ ആഹ്ലാദവും ... !!