മനസ്സൊരു നൂറായ്
അറുത്തു നിന്‍റെ മുന്‍പില്‍
ഞാനൊരു കാണിക്ക വച്ചിരുന്നു !
അവസാനമൊരു തരിയിലെങ്കിലും
നീ നിറഞ്ഞുകത്തിയെന്നെ
ദഹിപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍
ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിന്നും
മോചനം നേടി ഞാന്‍
കാലങ്ങളും ജന്മങ്ങളും കടന്നു
മറയുമായിരുന്നു !
ഇനി ഞാനെങ്ങനെ ജീവനെ
തിരികെ തുന്നിച്ചേര്‍ക്കും ?
ഇനി ഞാനെങ്ങനെ
മുന്‍പോട്ടു നടക്കും ?
പ്രതീക്ഷവറ്റി
നീറുന്നൊരു സ്വപ്നത്തില്‍
തളര്‍ന്നു ഞാന്‍
ആരാരുമറിയാതെ,
ആരാരും കാണാതെ
ഭൂമിയുടെ ഭ്രാന്തന്‍ചിന്തകളില്‍
അഴുക്കുപുതച്ച് തനിയെ,
സ്നേഹിച്ച പാദങ്ങളുടെ
ചവിട്ടേറ്റ് വഴിയരികില്‍ സ്തംഭിച്ച്‌ ... !!
No comments:
Post a Comment