ആ പകലിന്റെ അവസാനനാളങ്ങള്‍ രാവിന്റെ കിനാക്കളില്‍ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് മരിച്ചു വീണപ്പോള്‍,
ഞാന്‍ ഒരിറ്റു വെളിച്ചത്തിനായി കേഴുകയായിരുന്നു...
എന്റെ മുറിവുകള്‍ രക്തം വാര്‍ന്നുകൊണ്ട് നിന്‍റെ ഓര്‍മകളെ നെന്ജോടു ചേര്‍ത്ത്പിടിക്കുകയായിരുന്നു......
പ്രകൃതി ഇരുട്ടിന്റെ മൂടുപടമണിയുമ്പോള്‍ എന്റെ നോവുകളുടെ ആഴം അളവുകളില്ലാതെ കൂടുന്നു... എന്റെ യാതനകള്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍ പകച്ചുനില്‍ക്കുന്ന വിധിക്കുപോലും മരവിപ്പിക്കുന്ന മൌനം...!
അയ്യോ ആ പെൺകുട്ടിയുടെ ചെരുപ്പിന്റെ വള്ളി പൊട്ടി....
ReplyDeleteഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാട്ടോ...നല്ല അർത്ഥമുള്ള വരികൾ...