നഷ്ടപ്പെടലുകള്‍ തീരാദുഖങ്ങളായി ഇന്നും മനസ്സിന്റെ ഇടനാഴികളില്‍ പതിയിരിക്കുന്നു...
എന്റെ പ്രിയേ, എന്നെ നീ ഏകനാക്കിയതെന്തു?
ചുറ്റും ആരവങ്ങളാണ്...എങ്കിലും ഞാന്‍ ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല....മറ്റേതോ ഗാനം എന്റെ തന്ത്രികളെ പിടിച്ചുലക്കുന്നു...
മരണത്തിന്റെ തഴപ്പാവ് ഞാന്‍ തുന്നിഎടുക്കുമ്പോഴും,
ഞരമ്പ്കളിലെ കടുംചുവപ്പ് സിരകളിലാകെ വാര്‍ന്ന്‍ പോകുന്നു എന്ന് തോന്നിയപ്പോഴും....
മൃദുലമായ നിന്‍റെ സ്വരം എന്നെ പിടിച്ചുയര്‍ത്തുന്നു....
ആത്മാവിന്റെ പൊള്ളല്‍ പിടക്കുന്ന നെഞ്ചില്‍ കരിന്തിരി കത്തുന്നു....
അതിന്റെ നനുത്ത വെളിച്ചത്തില്‍, നിന്‍റെ മുഖം അസ്വസ്ഥതയായി എന്റെ പ്രാണനില്‍ ഗര്‍ഭംധരിക്കുന്നു......
ഇനിയുമെന്ത് പ്രിയേ? എല്ലാം നീ കവര്‍ന്നെടുത്തില്ലയോ......
ഇനിയും ഇത്തരം മോഷണം കവിത
ReplyDeleteഎഴുതാനുള്ള പ്രചോദനമാകാതിരിക്കാനായി...
വിലപ്പിടിച്ച വസ്തുക്കള്‍ പെട്ടിയില്‍ ഭദ്രമായി പൂട്ടി
താക്കോല്‍ നേരാംവണ്ണം സൂക്ഷിക്കുമല്ലോ.
താക്കോല്‍ സൂക്ഷിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കില്‍
സുലൈമാന്റെ ചായക്കടേല്‍ എല്‍പ്പിച്ചാലും മതി.
മോഷ്ടാവിനെ പെടക്കാന്‍ കൊട്ടേഷന്‍ സര്‍വ്വീസ് ആവശ്യമുണ്ടെങ്കില്‍
പറയാന്‍ മടിക്കരുത്:)
ആശംസകള്‍... സുഹൃത്തെ !!!