നിന്‍റെ കരവലയത്തില്‍ ഋതുക്കള്‍ മാറിമറഞ്ഞതും ,
അനക്കമൊഴിഞ്ഞ കുളക്കടവിലെ പായലില്‍ പൊതിഞ്ഞ കല്‍പ്പടവുകളില്‍ വച്ച് ,
നിന്‍റെ കണ്ണുകളുടെ ആഴം ഞാന്‍ അളന്നപ്പോള്‍ ,
അങ്ങ് താഴെ നീലതാമാരകള്‍ മിഴിപൂട്ടിനിന്നതും,
ഒന്നും ഞാന്‍ അറിഞ്ഞതേ ഇല്ലല്ലോ....
നീ ഇല്ലാതെ ഞാന്‍ ഈ ഈറന്‍ പടികളില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ,
എന്റെ ആര്‍ദ്രമായ മിഴികള്‍ കണ്ണീര്‍ ചിന്തിയതും,
എവിടെയ്ക്കെന്നില്ലാതെ പായുന്ന കാറ്റിനോട് നിന്നെക്കുറിച്ച് വാചാലയാവുമ്പോള്‍, ഞാനറിയാതെ വെറുമൊരു പൊട്ടിയ മുളംകുഴലായി മാറിയതും പക്ഷെ ഞാന്‍ അറിയുന്നു... എന്റെ വേദനകള്‍ വാക്കുകളിലൂടെ അഗ്നി സൃഷ്ടിക്കുന്നു...
അതിന്റെ ചാമ്പലില്‍ എത്രയോ ശലഭങ്ങള്‍ ചിറകറ്റു വീഴുന്നു...
കലക്കീലോ മാഷേ
ReplyDeletegood one gillus..nice to see u back in track..keep it up my friend..all the best
ReplyDelete