എന്റെ നിഷ്കളങ്കതയെ നീ വിറ്റഴിച്ചു...

മൃദുവായി ഞാന്‍ നിന്നെ സ്പര്‍ശിച്ചു..
നീയെന്റെ സ്വപ്നമല്ലായിരുന്നു അല്ലെ...?
നിന്‍റെ കണ്ണുകളിലൂടെ ഞാന്‍ എന്റെ പ്രതിബിംബം കണ്ടു...
എന്റെ പുഞ്ചിരിയില്‍ പൂവിട്ട നുണക്കുഴികള്‍ നോക്കി ഞാന്‍ എന്റെ വേദനയെ കടിച്ചമര്‍ത്തി..
ഒടുവില്‍... ഞാന്‍ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ മാത്രം കണ്ടിരുന്ന...
ചിരിക്കുന്ന എന്നെ നിന്നിലും കണ്ടു...
നിന്‍റെ സൗഹൃദത്തില്‍,നിമിഷങ്ങള്‍,എന്റെ കടലോളം കണ്ണീര്‍ ആവിയാക്കുന്നതും ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നു..
നിഷ്കളങ്കമായ എന്റെ വാചാലതകളില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ എന്റെ സര്‍വ്വസ്വവുമാക്കിയപ്പോഴും , ജീവിതം എനിക്കിതുവരെ സമ്മാനിക്കാത്ത സൗഹൃദത്തെ ഞാന്‍ ആവോളമാസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു...
അപ്പോഴും നീ വികാരനിര്‍ഭരനായിരുന്നു.....
നിനക്ക് മുന്‍പില്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന എന്റെ അത്ഭുതങ്ങള്‍ക്ക് നീ പ്രണയം എന്ന പേര് നല്‍കി... എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിന്‍റെ കാഴ്ചയില്‍ പതിഞ്ഞപ്പോള്‍,
നിന്‍റെ ആഴങ്ങളില്‍ സംശയങ്ങള്‍ കുന്നുകൂടുകയായിരുന്നു....
കളങ്കമില്ലാത്ത എന്റെ സ്പര്‍ശങ്ങള്‍ , നിന്‍റെ നിഗൂഡസത്യങ്ങളെ ചുട്ടു പൊള്ളിക്കുകയായിരുന്നു ...
ഇന്ന് ഞാന്‍ ഏകയാണ്...
സൗഹൃദങ്ങളെ ഞാന്‍ അവിശ്വസിക്കുകയാണ്..
വെറുക്കുകയാണ്...

once

Once I will come in front of you…

I am still waiting for that day,

When I come before you with shining eyes

And a bunch of thousand red roses,

I ll hold your hands with my tender fingers,

And kiss you so soft....

From the moment I met you,

I start adoring you,

From that very first moment,

I could not stop smiling

or thinking of you,

I am not able to stop these emotions,

That grows for you time to time,

And I am sure that you feel the same for me,

This feeling is really exceptional

And making me so special,

Like a beautiful dream coming true….

എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ചേച്ചി...

നാഴികകളുടെ പടിവാതിലുകള്‍ കടന്നു നാം കൈകോര്‍ത്തു പിന്നിട്ട സന്ധ്യകള്‍..
ഓര്‍മകളില്‍ ഇറ്റു കണ്ണീര്‍ നിറച്ചുകൊണ്ട്,
നീയും നിന്‍റെ വേര്‍പാടും പലപ്പോഴും എന്റെ സ്ഥിരതയെ കാര്‍ന്നുതിന്നുന്നു...
കുരുന്നു നാവില്‍ നിന്നും നിന്റെ നാമം ആദ്യം ഉരുവിട്ടതും,
എല്ലാം മറന്നു നീ എന്നെ വാരി പുണര്‍ന്നതും ,
ജീവന്റെ അവസാന തുടിപ്പുകള്‍വരെ എന്റെ ആനന്ദത്തെ പൊതിയും..
നീ കൈപിടിച്ച് നടത്തിയ പാതയോരങ്ങളും..
നീ പേരുചൊല്ലി വിളിച്ച നിമിഷങ്ങളും...
എന്നിലെ സത്യത്തെ പുല്‍കുന്നു.....
ആയിരം സ്വര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ചു മുന്‍പില്‍ നിന്നാല്‍ പോലും..
നിനക്കും...നീ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച ഒരുപിടി നല്ല ആണ്ടുകള്‍ക്കും... തുല്യമാവില്ല ... !

മരണം...

ഇനി നിമിഷങ്ങള്‍ അവശേഷിക്കുന്നില്ല...
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ മെല്ലെ അടയുന്നു...
വാനത്തിന്റെയും ഭൂമിയുടേയും അതിര്‍വരമ്പുകളും ഞാന്‍ കടന്നു കഴിഞ്ഞു..
ഈ നുറുങ്ങിയ ചിന്തകളും...വിളറിയ സ്വപ്നങ്ങളും...
തപ്തമായ ആത്മാവും...തളര്‍ന്ന ഗദ്ഗതങ്ങളും...
ഇതാ ഈ മണ്‍കൂനയില്‍ ഞാന്‍ വലിച്ചെറിയുന്നു..
വെറുമൊരു അശരീരി മാത്രമായി ഞാന്‍ മറയുന്നു...
ഞാന്‍ കാണാത്ത...എന്നെ അറിയാത്ത...
ലോകങ്ങളും താണ്ടി...ഞാന്‍ മറയുന്നു..
കുളിര്‍ ചൊരിയുന്ന തെന്നലില്‍ അങ്ങകലെ...
ചന്ദനത്തിരികള്‍ സുഗന്ധം പൊഴിക്കുന്നു...
ഇനിയും ഒരു നിശാഗന്ധിയായി പുനര്‍ജ്ജനിക്കാന്‍ ...
പുലര്‍ക്കാലത്ത് സ്വര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ നല്‍കുന്ന പ്രണയസമ്മാനവും...
ഇടനെഞ്ഞില്‍ വഹിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്‍ ...
വീണ്ടും യാത്രയാകും...

ഞാന്‍ അറിയുന്നു...

ചെമ്പക പൂവുകള്‍ മെത്ത വിരിച്ച ഈ നടവഴിയില്‍,
അസ്തമയസൂര്യന്റെ അവസാനകിരണങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ,
ഞാനും, എന്റെ തൂലികത്തുമ്പില്‍ നിന്‍റെ ചിത്രം നിറച്ച,
ആ അജ്ഞാതമായ നിശ്വാസങ്ങളും നിന്നു...

വര്‍ണച്ചിറകുകള്‍ പുഞ്ചിരിയില്‍ ഒളിപ്പിച്ചു,നീ നടന്നകലുമ്പോള്‍,
നനുത്ത പാദസരക്കിലുക്കങ്ങളില്‍ ,
എന്റെ ജീവനും, അതിലെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ സകല കണികകളും,
പ്രണയത്തിന്റെ ചൂളയില്‍ ദഹിക്കുന്നത് അറിയുന്നു...

അകലങ്ങളില്‍ നിന്നും നിന്‍റെ കാലൊച്ചകള്‍ കേള്‍ക്കുവോളം,
പ്രാണന്റെ ഉള്ളില്‍ ഏതൊ വികാരങ്ങളുടെ ഞരങ്ങലുകളും മുരളലുകളുമാണ് ...
ഈ വേനല്‍ മഴ ഒരിക്കലും പെയ്യ്‌തു തോരാതിരുന്നെങ്കില്‍...
ഈ കുളിര്‍നിലാവ് ഒരിക്കലും അണയാതിരുന്നെങ്കില്‍ ...

ഋതുക്കള്‍ വഴിതേടി വരുംമുന്‍പേ...

എന്റെ ഹൃദയം വാര്‍ന്നൊഴുകുകയാണ് ...
ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ പറയാന്‍ മറന്ന വാക്കുകള്‍ ഇന്നെന്റെ കണ്ണുകളില്‍,
ഒരായിരം സായംസന്ധ്യകള്‍ നിറം ചാലിച്ച രക്തമായി ഒഴുകുന്നു..
ഈ രാത്രി എന്റെ പ്രിയങ്കരികളായ നിശാഗന്ധികള്‍ വിരിഞ്ഞില്ല..
ഇരുളില്‍ ഞാന്‍ വഴി തേടി അലയുന്നു...
പാതിവഴിയില്‍ തല്ലിക്കെടുത്തിയ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍,
ശവപറമ്പുകളില്‍ ആത്മാക്കളുടെ അനാഥമായ മുരളലുകള്‍ക്കൊപ്പം,
ഈ നിശബ്ദതയെ കീറിമുറിക്കുന്നു...
യാത്രയിലുടനീളം ഞാന്‍ എന്റെ കൈകളില്‍ മുറുക്കെ പിടിച്ച തിരിനാളം അണഞ്ഞു...
ഋതുക്കള്‍ വഴിതേടി വരുംമുന്‍പേ...
ശിശിരങ്ങള്‍ ഇലകൊഴിക്കും മുന്‍പേ...
ഞാന്‍ ഓടിമറയട്ടെ......

till then...

some day i ll realize,
i ll be realized hw much u hurted me...
someday i ll apprehend hw i wasted my moments
in the memories of you...
someday i ll know ma tears were of no use,
someday i will console my mind that u ver cheating me...
someday i ll be bak to ma life,
and i wil be like before...
loved by all..cared by all...
someday i can forget you completely,
and i can be so refreshed and cool...
someday i ll be so naughty as always...
someday u will realize that
no one in this world other than me
can love u that deep and intense..
someday you ll shed tears missing me...
that day i wont be back to you...
because i just started to live...
someday i ll be the Angel....
someday ma memories on u ll be dull...
but till that day tears keep falling....

കണ്ണീരില്ലാതെ...

എന്റെ കൈക്കുടന്നയില്‍ ഞാന്‍ പൊതിഞ്ഞു വച്ച പൂവുകളുടെ
ദളങ്ങള്‍ ഒന്നൊന്നായി അടര്‍ന്നുപോകവേ,
കണ്ണീരില്ലാതെ ഞാന്‍ വിടചൊല്ലുന്നു....
പോവട്ടെ അവ...
എന്നിട്ട് വരും ജന്മങ്ങളില്‍ എന്റെ മുറ്റത്തു പടര്‍ന്നു പന്തലിക്കുന്ന വസന്തങ്ങളാവട്ടെ അവ...

വാര്‍ദ്ധക്യം

അര്‍ത്ഥശൂന്യമായ അവളുടെ കലപിലകളില്‍ കാലം മയങ്ങി നിന്നിരുന്നു...
ആ കണ്ണുകളുടെ നീലിമയില്‍ എത്രയോ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കടപുഴകിയിരിക്കുന്നു...
ഹൃദയങ്ങള്‍ അവളുടെ സുഗന്ധം തേടി കാതങ്ങള്‍ താണ്ടിയിരുന്നു...
അവളുടെ ചിരിയിലെ വാഗ്ദത്തഭൂമിയില്‍ വസന്തങ്ങളുടെ കുത്തൊഴുക്കായിരുന്നു...
ഇന്നീ സ്വപ്നവാടിയില്‍ പുഷ്പങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..
ആവനാഴിയില്‍ എയ്യാന്‍ അമ്പുകളില്ല ...
ചുളിഞ്ഞ അവളുടെ കവിള്‍ത്തടങ്ങളില്‍ ഋതുക്കള്‍ കൂട് കൂട്ടുന്നില്ല...
അവളുടെ തളര്‍ന്ന ഞരക്കങ്ങളെ കാലം കാത്തുനില്‍ക്കുന്നില്ല...
അവരുടെ വിറയാര്‍ന്ന നീണ്ട കൈവിരലുകളാല്‍ കനവുകള്‍ക്കു കണ്ണെഴുതുന്നില്ല ..
അവര്‍ വൃദ്ധ ആണ്..
ആരുടെയൊക്കെയോ പേരുകള്‍ മെല്ലെ ആവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ട്,
അവള്‍ ആ പഴയ ചാരുകസേരയില്‍ മൂരിനിവര്‍ത്തി ഇരുന്നു...

tell me...

tell me who can make me feel, that i m out of hell..
show me someone who can take me to the pastures where love grazes...
see, me walking along the flames of pain where my memories burn...
the fumes gives out the smell of my crushed heart...!
oh weeping days, sleep... sleep in peace...
let me roam in autumns with glee....

വീണു പൊലിയുവോളം..

പാതിയടഞ്ഞ എന്റെ മിഴികളില്‍, മോഹഭംഗങ്ങള്‍
നിദ്രവിഹീനരായി അലയുന്നു..
ഒരിറ്റു മിഴിനീരായി നീ എന്നില്‍ നിന്നും
എന്നെന്നേക്കുമായി വീണുപൊലിയുവോളം,
നിന്‍റെ ഓര്‍മകള്‍ എന്നെ ആഞ്ഞുപ്രഹരിക്കും...

പ്രണയത്തിന്‍ വസന്തരേണുക്കള്‍....

നമുക്ക് മുന്‍പില്‍ നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്‍ വസന്തരേണുക്കള്‍ കൈകള്‍ കൂപ്പട്ടെ..
അസ്തമയരശ്മികള്‍ എന്റെ കണ്ണുകളെ തഴുകുന്നു...
കുഞ്ഞോളങ്ങള്‍ എന്റെ കാലുകളില്‍ നൃത്തം വയ്ക്കുന്നു..
മിന്നല്‍പിണരുകള്‍ പോലെ എന്റെ സത്തയിലേക്ക്,
നിന്‍റെ പുഞ്ചിരി തുളച്ചിറങ്ങുന്നു...
നീയും ഞാനുമായുള്ള ഈ വാടി എനിക്ക് സ്വര്‍ഗ്ഗത്തെക്കാള്‍ പ്രിയങ്കരം...
കാണാത്ത ലോകങ്ങളിലെ,മാലാഖമാരുടെ,
കേള്‍ക്കാത്ത മധുഗാനം പോലെ,
നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ എനിക്കുമുന്‍പില്‍ പുതിയ കഥകള്‍ നിരത്തുന്നു...
സ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ നീ വാചാലയാകുമ്പോള്‍,
എന്റെ ചിന്തകള്‍ നിന്നില്‍ മയങ്ങുന്നു...
നിശബ്ദമായി എന്റെ ഗാനങ്ങള്‍,നിന്‍റെ വാക്കുകളായി ഉണരുന്നു...

മൌനം മരണമാണ്...

ഈ പുഴയുടെ കുത്തൊഴുക്കിലും,
വഴിതെറ്റി അലയുന്ന ഈ കാറ്റിലും,
ചിരിച്ചകലുന്ന മഞ്ഞ ഇലകളിലും,
ഞാന്‍ എന്റെ നഷ്ട്ടത്തെ ശ്വസിക്കുന്നു..
എന്റെ ആത്മാവേ, മൌനം മരണമാണ്,
നിന്‍റെ ഗാനങ്ങളില്‍ പ്രണയം ഉറവയായി ഒഴുകിയിരുന്നല്ലോ;
നിശബ്ദതയുടെ ഓളങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം, നിന്‍റെ തുടിപ്പുകള്‍ ആഴ്ന്നുപോയപ്പോള്‍, കരയില്ലാക്കടലിലെ അനാഥമായ മര്‍മ്മരങ്ങള്‍ പോലെ
നിന്‍റെ ജീവന്‍ വിതുമ്പി...
കണ്ണീരിന്റെ ലാളനകളില്‍ നിന്‍റെ ചേതന, നെടുവീര്‍പ്പുകളില്ലാതെ മയങ്ങുന്നു...
ശിശിരങ്ങള്‍, ഓര്‍മകളുടെ പടുകുഴിയില്‍, രക്തം ചിന്തി മരിക്കുന്നു....

life and love

Life gradually takes us to that meadow…

Where love blossoms, where butterflies sing with ecstasy…

Aye…pretty princess;

Here your long fingers will hold the warmth of your love…

These moments…..count them lady…

For they spot the foremost chapter of your current bliss…

Then you lay in the naked pain of separation…

You find your affectionate love flowing out of your bleeding heart..

Taking your breaths to the putrid pits of pain…

Here is the end of your old lessons…

Where you conclude the entire pages of glee…

The pages of your joy are being torn…

Now get up broken heart…

Here starts the everlasting story of pain…

You start sailing…still the silly caring of his false mind,

Find its way to explore the depth of your heart..

As if a glass splinter into your veins…

You then started studying to bear with the pain..

And live with a fake cover of recovery…

Keeping all the hurts in your broken palace inside…

And u be a graduate of pains….finally when you expire…

കണ്ടിരിക്കില്ല...

നക്ഷത്രവും നിലാവെളിച്ചവും അസ്തമിക്കുന്ന യാമിനികളില്‍,
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലെ വിളക്കാണ് നീ..
നിന്‍റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ വിട്ടു എന്നിലെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ഉണര്‍ന്നെണീക്കുമ്പോള്‍,
നിന്‍റെ കിനാക്കളില്‍ നിന്നും വീഴുന്ന,
പ്രണയാക്ഷരങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍,
മറ്റൊരാള്‍ ജീവിക്കുന്നത് കണ്ട് എന്റെ ജീവന്‍ എന്നെന്നേക്കുമായി,
നിലയില്ലാക്കയങ്ങളിലേക്ക് വീണു പോകുന്നത് നീ കണ്ടിരിക്കില്ല…

കവിത

വര്‍ത്തമാനത്തിന്റെ ഉഷ്ണത്തില്‍ എന്റെ സിരകളില്‍ വാക്കുകള്‍ പുകയുന്നു..
കൈവിരല്‍തുമ്പില്‍ ഒരുതുള്ളി മഷികണക്കെ കവിത വിരിയുന്നു..
എന്റെ പ്രാണന്റെ തന്ത്രികള്‍ അക്ഷരങ്ങളെ ആത്മാവില്‍ ചര്‍ദ്ദിക്കുന്നു...
ഞാനോ, മനസ്സിന്റെ ഏതോ കോണില്‍,
പണ്ടെങ്ങോ തച്ചുടച്ച ഓര്‍മകളുംതേടി അലയുന്നു...
ലോകത്തിന്റെ വെളിച്ചം കാണാതെ ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍ ചിന്തപ്പെടുന്ന ജീവന്‍ പോലെ,
എന്റെ ഗാനങ്ങള്‍ വിരിയാതെ കൊഴിയുന്നു...

ചിത...

പ്രണയത്തിന്റെ രണഭൂമിയില്‍ പിടഞ്ഞു മരിച്ച ഹൃദയങ്ങളെ...
ഒടുവിലത്തെ ചലനവും ചത്തൊടുങ്ങുന്നതിനു മുന്‍പുള്ള നിങ്ങളുടെ വിതുമ്പലുകള്‍,
എന്റെ കാതുകളെ മരവിപ്പിക്കുന്നു...
കാലത്തിന്റെ കല്‍പ്പടവില്‍ തനിച്ചിരുന്ന് എന്റെ ഗാനങ്ങള്‍ മീട്ടുമ്പോഴും...

അകലങ്ങളില്‍ നിന്നും വേര്‍പാടിന്റെ വൃത്തികെട്ട ചതുപ്പിലെ മുരളലുകള്‍ എനിക്ക് തടസ്സമായി നില്‍ക്കുന്നു...

നരച്ച സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പാതിവഴിയില്‍ ഞെട്ടറ്റു വീഴുന്നു..

പാഴ്ക്കിനാക്കളില്‍ ആണ്ടുപോയ എന്റെ ഭ്രാന്തന്‍ ചിന്തകളുടെ ചിതയില്‍ ഞാനെന്റെ ജീവനും ഉരിഞ്ഞെറിയുന്നു...

യാത്ര...

ശൂന്യതയിലൂടെ പറന്നുയരുന്ന പൊടിപടലങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ഞാന്‍ സഞ്ചരിക്കുന്നു...
സ്നേഹത്തിന്റെ അജ്‌ഞാതമായ പൂവിലെ പൂമ്പൊടി തേടി...
ഓര്‍മകളുടെ കൂട്ടിലെ മൌനത്തിന്റെ സംഗീതം തേടി..
രാവില്‍ പ്രേമത്തിന്റെ പുല്‍ക്കൊടിതുബില്‍ ചാഞ്ഞു മന്ദമായി നിശ്വസിക്കുന്ന എന്റെ ചേതനയെ തേടി...
ഈ വഴി അനന്തമാനെന്നു എനിക്കുമറിയാം...
ഒരിടത്തും ചെന്നെത്താത്ത അനന്തമായ യാത്ര...
എങ്കിലും....വെറുതെ....

ഞാന്‍ നീങ്ങുന്നു...

എന്റെ ദൃഷ്ടികള്‍ക്കു മേലെ ഇരുട്ടിന്റെ തിരശ്ശീല വീഴുന്നു...
പകലിന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ വിശ്രമിക്കുന്നു...
കാറ്റ് വീശി തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു...വാതിലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ നെയ്ത്തിരിനാളം അരിച്ചിറങ്ങുന്നു... മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍ ഇല്ലാത്ത, നിലാവിന്റെ പ്രകാശം ഇല്ലാത്ത,
ഈ ഏകാന്തമായ വീധിയിലൂടെ,
വിലാപങ്ങളുടെ വിഴുപ്പുഭാണ്ഡം ഇല്ലാതെ ഞാന്‍ നീങ്ങുന്നു...
ഉള്ളിന്നുള്ളില്‍നിന്നും ആരോ എനിക്ക് മാര്‍ഗ്ഗം തെളിക്കുന്നു..
ഞാന്‍ നീങ്ങുന്നു...
ഇരുളിന്റെ സൌന്ദര്യത്തില്‍ എന്റെ മോഹങ്ങളുടെ വെളിച്ചം നെയ്തുകൊണ്ട്...

പുതുനാമ്പുകള്‍..

പേമാരിയായി നീയും നിന്‍റെ ഓര്‍മകളും എന്നിലൂടെ പെയ്യ്‌തൊഴിഞ്ഞാലും...
എന്നിലെ എല്ലാ നീറ്റലുകളും, എന്നിലെ എല്ലാ കറകളും ആ കണ്ണീരില്‍ അലിഞ്ഞുചേരട്ടെ...
അതില്‍ എന്റെ മുറിവേറ്റ ചേതനയും ഞാന്‍ വലിച്ചെറിയട്ടെ ..
ഊറി വീണ എന്റെ ചലനമറ്റ ദേഹിയിലെ ഇറ്റു ജീവന്റെ ചിതയില്‍ പുതുനാമ്പുകള്‍ തളിര്‍ക്കട്ടെ...

ആത്മാവില്‍...

മേഘങ്ങള്‍ ചിറകുവിരിച്ച് ഒരായിരം സ്വപ്നങ്ങളുമേന്തി
കാറ്റിന്റെ കൈകളില്‍ ദൂരേക്ക് ദൂരേക്ക് പായുന്നതു പോലെ,
നീ എന്റെ ആത്മാവില്‍ കോടി മഴവില്ല് വിരിയിച്ചുകൊണ്ട്‌,
എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ കുതിക്കുന്നു...

what matters...?

It is not the the distance we walked in life matters,
It’s the virtues we have done in life matters,
Its not our age matters,
But the challenges we faced courageously matters,
It is not the beauty matters,
But the beauty of the compassion in you matters,
It is not the riches matters,
But your helping hand to striving matters,
It is not your happiness matters,
But ur readiness in spreading it matters,
It is not the the problems we have overcame matters,
But your patience and tolerance matters,
Because all these are the real happiness of life…..

എന്റെ ഗാനം...

കൂര്‍ത്തമുനയുള്ള ഏതോ ഓര്‍മകളില്‍ തട്ടി എന്റെ പ്രാണന്‍ നിലംപതിച്ചു...
എന്റെ ചിന്തകള്‍ രക്തം ചര്‍ദ്ദിക്കുന്നു...
കൈകള്‍ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...
ഒടുവിലെന്‍ പേനത്തുമ്പില്‍ വന്നു ചിതറിയ ഗദ്ഗതങ്ങളില്‍ വാക്കുകള്‍ വിതുമ്പി... കണക്കുകളില്‍ നഷ്ടങ്ങള്‍ മാത്രം ശ്വസിച്ചു ഞാന്‍ പാടി...
എന്റെ ഗാനങ്ങളില്‍ പുതുജീവന്റെ സുഗന്ധവും, വിദൂരങ്ങളിലെ സ്വര്‍ഗത്തിന്റെ തിളക്കവുമുണ്ടായിരുന്നു...