വീണ്ടും...

വേദനതന്‍  ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍,

എന്റെ ചിന്തകള്‍ തളിര്‍ക്കുന്നു വീണ്ടും...

തൂലികതുമ്പിന്റെ അഗ്രത്തിലും,

എന്റെ പ്രാണനില്‍ പൂവിട്ട ഗാനത്തിലും,

ഒരു നിശാഗന്ധിതന്‍ മൌനത്തിലും 

ഇരുളിന്റെ നെഞ്ചിലെ ശൂന്യതയിലും ,

എന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ തളര്‍ന്നു മയങ്ങുന്നു ...

ഏതു ജന്മത്തിലാനെന്റെ 

സ്വപ്നത്തെ, പ്രണയമേ നിന്റെ കൈകളാല്‍ 

ഇരുളിലെയ്ക്കെറിഞ്ഞുടച്ചത് ?

ഏതു യാമത്തിലാണെന്റെ 

ജീവനെ, വിരഹമേ നിന്റെ ജ്വാലകള്‍ 

നോവായി പൊതിഞ്ഞത്?

TEC ..

ഓര്‍മകളുടെ പുസ്തകത്തില്‍ 

ഞാന്‍ സ്വര്‍ണ്ണ ലിപികള്‍ കൊണ്ട് എഴുതിയതാണ് 

അതിലെ മതിലുകല്‍ക്കുള്ളിലെ ഓരോ ദിവസങ്ങളും... 

ഉണര്‍വ്വിനും നിദ്രക്കുമിടയില്‍ 

എത്രയോ നാഴികകള്‍ ഞാന്‍ നടന്നു നീങ്ങിയ എന്റെ ലോകം ...

പ്രവചിക്കാനാവാത്ത ഒരു ആത്മബന്ധം... 

മനസ്സില്‍ തെളിയുന്ന ഒരുപാട് മുഖങ്ങള്‍ ....

സ്നേഹത്തോടെയും പകയോടെയും ... 

ഒളിഞ്ഞും... തെളിഞ്ഞും 

എന്നിലേയ്ക്ക് നീണ്ട കണ്ണുകള്‍ ...

ഇതിലെ ഓരോ നടവഴികളുടെയും .... 

ഓരോ പടികളുടെയും ചലനവും 

എന്റെ ഓര്‍മകളില്‍ എന്നും മുഴങ്ങി കേള്‍ക്കും ...

മരണം വരെ എന്നും ,

എന്റെ ഓരോ മിടിപ്പുകളിലും ...

കൂട്ടാവുന്ന ഒരുപിടി നല്ല ബന്ധങ്ങള്‍ ...

ഇനി വിട...

ആവേശത്തോടെ ഞാന്‍ ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നും,

ചികഞ്ഞെടുക്കുന്ന ചിത്രമാവും എന്നും ഇത് ...

കുറെയേറെ സുപരിചിതമായ മുഘങ്ങളും...

ഇനിയൊരിക്കലും ഈ ചിത്രം ഇതേ പോലെയാവില്ല ....

എങ്കിലും..... ഒരിറ്റു കണ്ണീര്‍ മാത്രം .... !

വിഷം

വഴിതെറ്റി എന്റെ നേര്‍ക്കുവന്ന നിന്റെ എതോ വാക്കുകളില്‍ തട്ടിയാണ് ,

എന്റെ ചിന്തകളില്‍ പ്രണയത്തിന്റെ വിഷം തീണ്ടിയത് ...

പിന്നീടെപ്പോഴോ..

ആ സ്നേഹത്തിന്റെ ചൂടില്‍ ,

അടയിരുന്നാണ് എന്നില്‍ ,

ഒരായിരം സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ വിരിഞ്ഞത് ...

അതേ വാക്കുകളുടെ മറവിലാണ്,

എന്റെ നൊമ്പരങ്ങള്‍,

ഞാന്‍ കുഴിച്ചു മൂടിയത് ...

എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ മുറിവുകളാഴ്ന്നതും,

ജീവനില്‍ വിരഹത്തിന്റെ കൈപ്പ് നിറഞ്ഞതും,

ഓര്‍മകളെന്റെ  പ്രാണന്‍ കവര്‍ന്നതും,

പിന്നീടെപ്പോഴോ.. ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി ...

ഒന്നുമറിയാതെ...

ഇതളുകളുടെ സൌരഭ്യം രാവില്‍ പകരാന്‍ 

ഇന്ന് നിശാഗന്ധി വിരിഞ്ഞില്ല ..

ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ

ഏതോ മണിക്കൂറില്‍ അത് മണ്ണടിഞ്ഞു...

നിലാവിനെയും നക്ഷത്രങ്ങളെയും 

നിശബ്ദമായി പ്രണയിച്ചു മരിച്ച എന്റെ കൂട്ടുകാരി ..

പുല്‍മേടുകളില്‍ തന്റെ അടക്കാനാവാത്ത പ്രണയം പകര്‍ന്ന 

കുളിരിന്റെ കണങ്ങള്‍, പൂവായി വിരിയുന്നു ...

പകലിന്റെ താപത്തില്‍ , 

തന്റെ പ്രണയിനിയുടെ മാറില്‍ ഉരുകി അലിയുമെന്ന്,

അറിയാതെ പോയ മറ്റൊരു പ്രണയം ...

ഇനിയും ഒന്നുമറിയാതെ പ്രണയം വിരിയുകയും കൊഴിയുകയും ചെയ്യുന്നു ...

പ്രണയം

ഈ ദിനങ്ങളില്‍ 

മനസ്സിന്റെ അവ്യക്തമായ വഴികളിലെവിടെയോ 

ഒരു പുതുചലനം കേള്‍ക്കാം..

മുരടിച്ച സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൂടുകൂട്ടിയ ചില്ലകളില്‍, 

അജ്ഞാതമായ പ്രകാശം പരത്തുന്നതെന്താണ് ?

മുറിവേറ്റ ചിന്തകളില്‍,

പ്രണയത്തിന്റെ വേരുകള്‍ മെല്ലെ ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നു.. 

ആത്മാവിലെ നൊമ്പരം അതിനായി വഴി മാറുന്നു ...

faded picture...

In the lonely paths of my memories,

I could hear your songs,

Beneath my screaming loneliness,

I found my bleeding tears on your faded picture...

your words in my sleep...

beyond the limits of dreams,
i felt the warmth of your words in my ears....
just like the scattering diamonds of rain,
on the dry heart of the deserts... !