വെളിച്ചത്തിന്റെ
കനൽക്കാടുകളിൽ
ഓർമ്മകൾ
പൂത്തുതുടങ്ങുമ്പോൾ ,
ഉറുമ്പിൻപറ്റത്തെപ്പോലെ
പകലുകൾ നീങ്ങുന്നു
മറവിയുടെ
തണൽമരച്ചോടുകൾ തേടി !
മുറിവുകളിലുരസിപ്പോയ കാറ്റ്
അറിഞ്ഞുവോ ,
നെഞ്ചിലെ ചൂളതൻ തീരാവ്യഥ !
ഈറൻ തേടുന്ന ഭൂമീ ,
നിറയ്ക്കട്ടെ നിന്റെ
പാനപാത്രത്തിലെൻ
കരളിലെ കണ്ണീർക്കടൽ !
“Tears, idle tears, I know not what they mean,
ReplyDeleteTears from the depths of some devine despair
Rise in the heart, and gather to the eyes,
In looking on the happy autumn fields,
And thinking of the days that are no more.”
― Alfred Tennyson
കൊള്ളാം. നല്ല കവിത
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ...
കരളിലെ കണ്ണീര്ക്കടല് ആര്ക്കുവേണം
ReplyDelete