പ്രണയിക്കപ്പെട്ടൊരു പൂക്കാലത്തിന്റെ
പ്രിയമുള്ള ഓർമ്മകളിൽ
നൊമ്പരത്തോടെ തുടിക്കുന്ന
ഇതൊരു സ്മാരകമാണ് ,
ഈ ഹൃദയം !
ഇവിടെ പിറക്കുന്ന കണ്ണീരിനു
കരിങ്കൽ ചീളുകളുടെ മൂർച്ചയും ,
പർവ്വതങ്ങളുടെ ഭാരവുമാണ് !
നീയില്ലാത്ത ,
നിറമില്ലാത്ത ജീവിതത്തിന്റെ
കനലണയാതെ എരിയുന്ന
വേദനിക്കുന്ന ഓർമ്മ !
കാലം എത്ര മുറിവുണക്കിയാലും
ReplyDeleteവസന്തം കൊണ്ട്, മഴകൊണ്ട് കെട്ടിപൊതിഞ്ഞാലും
അതു നീറും , നീറി കൊണ്ടേ ഇരിക്കും
നല്ല കവിത,വരികൾ
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ...
നന്നായിട്ടുണ്ട്
ReplyDeleteആശംസകള്‍