ഉണരുവാൻ വേണ്ടി

പിറക്കാൻ കൊതിച്ച് ,

വന്ധ്യമേഘങ്ങൾക്കുള്ളിൽ 

ഒരു കടലുറങ്ങി !

പൂക്കാൻ കൊതിച്ച് ,

പാഴ്വിത്തിനുള്ളിൽ 

ഒരു കാടും !

കാലം ദാഹിച്ചപ്പോഴും ,

മണ്ണ് മരിച്ചപ്പോഴും 

ഉണരാൻ കഴിയാതെപോയ 

സ്വപ്നങ്ങളുടെ കല്ലറകൾ !

അതിലൊന്നിൽ നീയും പ്രണയമേ !

നൂറ്റാണ്ടുകൾ അഗ്നിഗോളങ്ങളായ് 

കെട്ടുകൾ പൊട്ടിച്ചോടുമ്പോൾ 

കണ്ണുകളിലൊരുനൂറെണ്ണക്കുടങ്ങൾ 

തുളുമ്പി വീഴുമ്പോൾ ,

ഒരു നാൾ നീ 

നിദ്രവിട്ടുണർന്നേക്കാം !

അന്ന് 

നിന്നെയും കാത്ത് 

ഒരു രാവുമുറങ്ങാതെ 

ഒരു പകലുമറിയാതെ 

നിന്നെ തേടിയലഞ്ഞൊരു 

തൂലികയുടെ ചിതയെടുക്കാത്ത 

ചിതലരിക്കാത്ത 

എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത 

കാൽപ്പാടുകളുണ്ടാവും !