നീ എന്റെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നില്‍ നിന്നും കുതറിമാറുന്നു ,
എനിക്കോ നിന്‍റെ മനസ്സാക്ഷിക്കോ അജ്ഞാതമായ കാരണങ്ങള്‍ ... !
നിന്നെ മറക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ,
എന്റെ ഹൃദയമാണ് ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകളുമായി നിലംപറ്റുന്നത് ...
എന്നിട്ടും നീ എന്നെ വെറുക്കുന്നു ...
വാര്‍ന്നുതീരുന്ന ജീവനെങ്കിലും ,
ശേഷിക്കുന്നത് നിന്‍റെ ഓര്‍മകള്‍ മാത്രമെങ്കിലും ,
ആ ഓര്‍മകളില്‍ കിടന്നു പിടയുകയാണ് ഞാന്‍ ഇന്നും ... !
ചിലന്തിവലയില്‍ കുരുങ്ങിയ പ്രാണന്റെ ശ്രമം പോലെ ,
നിന്‍റെ ചിന്തകളില്‍ നിന്നും ഓടിയകലാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു .. !
വെറുതെ എന്നറിയാം ... എങ്കിലും ... !
വെറുതെ എന്നറിയാം ... എങ്കിലും എന്തിന്‌ ?
ReplyDeleteമനോഹരമായ വരികള്‍..
ReplyDeleteമനസ്സിന്റെ വിഷാദം അക്ഷരങ്ങളില്‍ ജീവന്‍ നിറക്കുന്നു..
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍..
ഒപ്പം പുതിയ ആകര്‍ഷകമായ ബ്ലോഗ് ഡിസൈനിങിനും..
കൊള്ളാം....
ReplyDelete:)
ReplyDeleteവിഷാദത്തിന്റെ ആസ്വാദന സൗന്ദര്യം.
ReplyDeleteഎന്താണ് ഇത്രമാത്രം വിഷാദാത്മകത്വം? പ്രണയ ഭംഗവും മോഹ ഭംഗവും പരാജയ ബോധവും ഒക്കെ പുതിയ ഭാഷകള്‍ കവികള്‍ക്ക് നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്. വിഷാദത്തിന്റെ അലൌകികമായ അവസ്ഥ കാവ്യ ഭാഷയായി ജനിക്കുമ്പോള്‍ അത് ആസ്വാദ്യകരമാകുന്നു. നന്ദി.
ReplyDelete