മൂകസ്പന്ദനങ്ങളില്‍നിന്നുമൊളിച്ചോടി
ഓര്‍മ്മകള്‍ വിരിച്ചിട്ട ഒറ്റയടിപ്പാതകളിലൂടെ
തനിയെ ഞാനും പോകാറുണ്ട് ,
പൂക്കള്‍ കൊഴിഞ്ഞു ചുവപ്പിച്ച
എന്‍റെ നാട്ടുവഴികളുടെ
ഇനിയും മങ്ങാത്ത നിറങ്ങളിലേയ്ക്ക് !
കോടമഞ്ഞും മുടിയില്‍ ചൂടി ,
ഭൂമിയിലേയ്ക്കിറങ്ങി വരുന്ന
മേഘക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ തൊടുന്ന
കുന്നിന്‍ചെരുവുകളിലേയ്ക്ക് !
മഴവില്ലു വിരിയുന്ന പുഴവക്കത്തെ
നഗ്നമായ മരക്കൂട്ടങ്ങളുടെ
മേനിനുകരുന്ന തെന്നലില്‍
സ്വയംമറക്കുന്ന കാടുകളിലേയ്ക്ക് !
പ്രകൃതിയോടുള്ള പ്രണയം!
ReplyDeleteനന്നായിരിക്കുന്നു വരികള്‍.
ആശംസകള്‍
മഴവില്ലു വിരിയുന്ന പുഴവക്കത്തെ
ReplyDeleteനഗ്നമായ മരക്കൂട്ടങ്ങളുടെ
മേനിനുകരുന്ന തെന്നലില്‍
സ്വയംമറക്കുന്ന കാടുകളിലേയ്ക്ക്
ഊളിയിട്ടു കാറ്റത്ത് പൊഴിഞ്ഞ ഒരിലയായി സ്വയം മരന്നങ്ങനെ
പറന്നുനടക്കണം.