Saturday, October 26, 2013

എപ്പോഴും മറയുന്നത്

നിലാവിന് 
വീണ്ടും വീണ്ടും തളിരിടാന്‍ പൂക്കാന്‍ 
നീയൊരുക്കിയ ആകാശപ്പടവുകളിലൂടെ 
ഒരായിരം നക്ഷത്രക്കുഞ്ഞുങ്ങളായി 
ഒരായിരം മഴക്കുടങ്ങളായി 
ആനന്ദത്തോടെ
സ്വയം ചിതറുകയാണ് ഞാന്‍ .. 
മേഘച്ചെണ്ടുകളുമായി 
അരികിലണയുമ്പോള്‍ ഇന്നും 
അമാവാസിയായി മറയരുത് നീ ..

1 comment:

  1. എന്നും മറയുന്നത്

    നല്ല കവിത

    ശുഭാശംസകൾ....

    ReplyDelete