വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടുകള്‍ !
തെര്‍മോമീറ്ററിന്‍ സൂചി,
ഉയരങ്ങള്‍ കയറുന്നു !
ഉള്ളില്‍ കയറിപ്പറ്റിയ
ഏതോ ഒരു അണുവിനോടു
യുദ്ധം ചെയ്യുകയാണ്
പാരസെറ്റമോളിന്‍റെ ഊര്‍ജ്ജം
മുഴുവനായി ആവാഹിച്ച
എന്‍റെ ഭടന്മാര്‍ !
മുടിയിഴയില്‍ ശ്രദ്ദയോടെ
വകഞ്ഞു നടക്കുന്ന
അമ്മയുടെ കൈകളാണ്
എനിക്കേറ്റവും പ്രിയമുള്ള
പനിക്കാഴ്ച !
ഇഷ്ടായി..
ReplyDeleteവയ്യാതെ ആകുമ്പോള്‍ ആണ് നമുക്ക് ഒറ്റപ്പെടല്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ അനുഭവപ്പെടുന്നത്... ആ സമയത്ത് അമ്മ തരുന്ന സാന്ത്വനത്തിന് പകരമാകാന്‍ മറ്റൊന്നിനുമാകില്ല...
ReplyDeleteഇന്നത്തെ കവിതകള്‍ എല്ലാം തന്നെ വേറിട്ട്‌ നില്‍ക്കുന്നല്ലോ നിശാഗന്ധി...
Keep it up....