മനസ്സാക്ഷിയറ്റവർ

രാത്രിയുടെ നീണ്ട ഇടവഴികൾക്ക് മുകളിൽ
സ്വർണ്ണം ചാലിക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾ
ഭൂമിയെ എത്രത്തോളം വെറുക്കുന്നുണ്ടാവും ..
പകൽമറകളിലും
നിഴൽകൂടാരങ്ങളിലും
ചൂളമടിച്ചു കറങ്ങുന്ന കാറ്റിന്റെ കണ്ണുകളിൽ
എത്ര ഈറൻ പടർന്നിട്ടുണ്ടാവും ...
മനസ്സാക്ഷിയില്ലാത്ത
മനസ്സുകളില്ലാത്ത ശവങ്ങൾക്കുമേൽ
ഒരിക്കലീ പ്രകൃതി തീയായ് പെയ്യും...
അന്നോളം അധപഥനത്തിന്റെ കൊടുമുടിയിൽ
കൊടികുത്തി വാഴും നമ്മൾ.. !!