ഉറക്കത്തിലേയ്ക്കു നടന്നുതുടങ്ങുമ്പോള്‍
കണ്‍കോണിലേയ്ക്ക്
അനുവാദം കൂടാതെ കയറിവരുന്ന
കോടമഞ്ഞിന്‍പടലത്തെ
കവികള്‍ കവിതയെന്നു വിളിക്കും ..
നിങ്ങള്‍ കണ്ണീരെന്നും വിളിക്കും...
നീ ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്നു വിളിക്കും...
ഞാന്‍ മാത്രം ആരുമറിയാതെ
നിന്‍റെ പേരു വിളിക്കുന്ന എന്‍റെ
പ്രാണന്റെ നിലവിളിയാണത് ...
അലകളില്ലാതെ ,
എന്‍റെ നീള്‍ക്കണ്ണുകളില്‍നിന്നും
നിശബ്ദമായ് ഒഴുകിത്തുടങ്ങും
ഇരുളിന്‍റെ ഏകാന്തതീരങ്ങള്‍ തേടി ...
പ്രാണന്റെ വിളി..
ReplyDeleteനന്നായി എഴുതി
ശുഭാശംസകൾ....