വെട്ടിയും തിരുത്തിയും
മായ്ച്ച് പിന്നെയുമെഴുതിയും
ചുരുട്ടി വലിച്ചെറിഞ്ഞൊരു
വെള്ളക്കടലാസ്സായിരുന്നു ഞാന്‍ !
ഒരിക്കലൊരു സുന്ദരമായ കവിത
എഴുതപ്പെട്ടൊരു വെളുത്ത ഹൃദയം !
ഇനിയത് ആര്‍ക്കും
വായ്ക്കാനാവാത്ത വിധം
വികൃതമായിരിക്കുന്നു !
ചുളിവു നിവര്‍ത്തി വായ്ക്കാന്‍
തുനിയുമ്പോഴേയ്ക്കും പിഞ്ഞിപോവുന്ന
വെറുമൊരു കടലാസ്സു മാത്രമാണിന്ന് ഞാന്‍ !
നീ ഇനി എന്തിനു കാത്തു നില്‍ക്കുന്നു ?
കത്തിച്ചു കളഞ്ഞേക്കൂ ...
ആ കനലില്‍ എനിക്ക്
ശാപമോക്ഷം കിട്ടിയാലോ ?
എന്നില്‍ തളയ്ക്കപ്പെട്ട അക്ഷരച്ചാര്‍ത്തുകള്‍ക്ക്
ചിറകുകള്‍ മുളച്ചാലോ .... !!
Kathicu kalanjaalum pinneyum polichuvarikille swarnanaavulla aksharakurunnukal..?
ReplyDeleteചിറകു മുളയ്ക്കുന്ന അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങള്‍ ആകാശത്ത് ശലഭങ്ങളെ പോലെ പറന്നു നടക്കുന്ന കാഴ്ച രസകരമായ ഒരു ഭാവനയാണ്...
ReplyDelete56 അക്ഷരങ്ങളില്‍ 56 ശലഭങ്ങള്‍... കൊള്ളാം..