അവളുടെ കണ്ണീരും
ഓര്‍മ്മകളുമൊന്നും
പ്രണയത്തെയോ തിരസ്കാരത്തെയോ
കുറിച്ചല്ലായിരുന്നു !
തെരുവിലെ ഓടയില്‍നിന്നും
ദൂരെയെരിയുന്ന സൂര്യനെ
നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ,
അപ്പനാരെന്നറിയില്ലാത്ത
അവളുടെ പാതി ജീവനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു !
അവള്‍ക്കു പാടാന്‍
സുന്ദരമായ ഗാനങ്ങളോ
അതിശയിപ്പിക്കുന്ന കഥകളോ ഇല്ല !
പട്ടിണിയെങ്കിലും
ജീവിക്കാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്ന ഒരു
പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത പ്രകാശത്തെക്കുറിച്ചു മാത്രമറിയാം !
ഓര്‍മ്മകളുമൊന്നും
പ്രണയത്തെയോ തിരസ്കാരത്തെയോ
കുറിച്ചല്ലായിരുന്നു !
തെരുവിലെ ഓടയില്‍നിന്നും
ദൂരെയെരിയുന്ന സൂര്യനെ
നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ,
അപ്പനാരെന്നറിയില്ലാത്ത
അവളുടെ പാതി ജീവനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു !
അവള്‍ക്കു പാടാന്‍
സുന്ദരമായ ഗാനങ്ങളോ
അതിശയിപ്പിക്കുന്ന കഥകളോ ഇല്ല !
പട്ടിണിയെങ്കിലും
ജീവിക്കാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്ന ഒരു
പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത പ്രകാശത്തെക്കുറിച്ചു മാത്രമറിയാം !
തൂലികയില്‍ ഉരുകി വീഴാന്‍ പോള്ളുന്നൊരു വാക്ക്
ReplyDelete:)
Delete"തെരുവിലെ ഓടയില്‍നിന്നും
ReplyDeleteദൂരെയെരിയുന്ന സൂര്യനെ
നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ,
അപ്പനാരെന്നറിയില്ലാത്ത
അവളുടെ പാതി ജീവനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു !"
നീ പറഞ്ഞതൊക്കെയും വേദനിപ്പിക്കുന്ന സത്യം.....
ഒടുവില്‍ ഒരു ദിനം അവളുടെ ശരീരം വാടിതളരും...
പിന്നെയുള്ള ജീവിതമാണ് അതിലും ക്രൂരം..അവളുടെ മാത്രമല്ല; ജീവന്റെ പാതിയുടെയും....ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതെ, കാലമെല്പ്പിച്ച മുറിവുകളും പുഴുതരിക്കുന്ന വ്രണങ്ങളും മാത്രമാകും ഒരുനാള്‍ അവളുടെ സമ്പാദ്യം...
"പട്ടിണിയെങ്കിലും
ജീവിക്കാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്ന ഒരു
പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത പ്രകാശത്തെക്കുറിച്ചു മാത്രമറിയാം !
"
അവള്‍ക്കന്യമായ പ്രകാശം...
njan ithaa ippolanu nishagandhiye kandathu. athishayam thanneyanu ee vaakkukal, athinullil theliyunna asayangal. pazhayathokke eduthu vayikkan thudangunnu. thank you!
ReplyDeleteകുഞ്ഞുസ്സെ, പെട്ടെന്ന് വായിച്ചുപോകാം നിശാഗന്ധിയെ
Deleteപക്ഷെ ആഴമധികം.
എനിക്കിഷ്ട്ടമായത് ബ്ലോഗിന്റെ തലകെട്ട് ആണ്. " ഇതള്‍ കൊഴിഞ്ഞൊരു നിശാഗന്ധി " ഡിസൈന്‍ നന്നായിരിക്കുന്നു.
ReplyDelete