നിലാവ് എരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...
പക്ഷികള്‍ പാട്ട് നിറുത്തിയിരുന്നു....
പൂവുകള്‍ ഉറങ്ങിയിരുന്നു..
നിശാഗന്ധികള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു ....
ശുന്യത എന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു...
രാവിന്റെ അജ്ഞാതമായ നിഴലുകള്ക്ക് കൂട്ടായി,
ഞാനും എന്റെ ഭ്രാന്തന്‍ ചിന്തകളും...
ഇരുട്ടു പതിയിരിക്കുന്ന ഇടനാഴികള്ക്കും അപ്പുറം...
മരണം മണക്കുന്ന താഴ്വരകള്ക്കും അപ്പുറം...
കാലൊച്ചകള്‍ കേള്‍പ്പിക്കാതെ നടന്നു...
എന്നോ എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു തുളുംബിയ പ്രണയത്തെ,
ഒരിക്കല്‍ കൂടി നിശബ്ദമായി പുണരാന്‍ ...
എല്ലാം കാണാന്‍ കഴിയുന്ന പകലുകള്‍ക്ക്‌ കാണാന്‍ കഴിയാത്ത..!! എന്നോ നിറഞ്ഞു തുളുംബിയ പ്രണയത്തെ ..!! നിശയില്‍ പുണരാം എന്ന ഭാവന മാത്രം മതി നിന്നിലെ കവയത്രിയെ അറിയാന്‍
ReplyDelete