Monday, November 9, 2009

നിന്റെ മൌനം..

എന്റെ പ്രണയമേ നീയും എന്നെ തനിച്ചാക്കുവതെന്ത്?
എനിക്കുച്ചുറ്റിലും കൊടുംകാടാണ്...
ഭയപ്പെടുത്തുന്ന അന്ധകാരമാണ്...
കാറ്റ് ആഞ്ഞു വീശുന്നു...
വെറിയോടെ ചെന്നായ്ക്കള്‍ എന്നെ ഉറ്റുനോക്കുന്നു...
വന്യജീവികള്‍ മുരളുന്നു...
രാത്രികളില്‍ ഘോരമായ മൌനം എന്നെ വേട്ടയാടുന്നു...
കാട്ടുവള്ളികള്‍ എന്നെ ചുറ്റിവരിയുന്നു...
ഒന്ന് പോട്ടികരയുവാന്‍ പോലുമാവതെ ഞാന്‍ മരവിച്ചിരിക്കുന്നു...
നീയും എന്നെ മറന്നുവോ ??
ഇനിയും വരയ്യ്കയാല്‍, വേശ്യാലയത്തില്‍ മനുഷ്യജീവനെ പച്ചക്ക് കാര്‍ന്നെടുക്കുന്നത് പോലെ,
എന്റെ ജീവന്‍ ഇവിടെ പിച്ചിചീന്തപ്പെടും...
നിന്റെ മൌനം എന്റെ ശ്വാസനാളത്തെ ഞെരിച്ചുകൊലപ്പെടുത്തും..
അടങ്ങാത്ത ദാഹവുമായി നിന്നെ ഞാന്‍ തിരികെ വിളിക്കുന്നു..
ഒരു നുള്ള് കനിവിന്റെ തീര്‍ത്ഥ ജലം എനിക്ക് തന്നുകൂടെ ???
എല്ലാം മറന്നു നീ ഓടിയോളിക്കുവതെങ്ങോട്ടേയ്ക്കു?

2 comments:

  1. gud angelaa..... viraha-dukham nalla pole vaayichedukkkan kazhiyunnundu..... simple & cute one.... [:)]

    ReplyDelete
  2. Dear Angelaa,

    നിങ്ങളുടെ കവിത കോപ്പി ചെയ്തു ഞങ്ങളുടെ എഫ ബി ഗ്രൂപ്പില്‍ വിലസിയിരുന്ന ഒരുവനെ ഇന്ന് ഞങള്‍ കണ്ടെത്തി.. ഇത് നിങ്ങളുടെ സമ്മതത്തോടെ ആയിരുന്നോ എന്ന് അറിയാന്‍ ആഗ്രഹം ഉണ്ട് .. ദയവായി മറുപടി അറിയിക്കുക( https://www.facebook.com/anwarmash)

    ഇതാണ് ആ കക്ഷിയുടെ വാള്‍:
    https://www.facebook.com/anilkumar.guruvayoor

    ReplyDelete