വറ്റിയ അമൃതകുംഭങ്ങളില്‍
തിളയ്ക്കുന്ന സ്നേഹപ്രവാഹം ..
പൊള്ളിക്കറുത്ത കണ്‍തടങ്ങളില്‍
ഒരു കടലിന്‍റെ നിലവിളി ..
ദൈന്യത്തിന്‍റെ ഉണക്കവിരലില്‍
ഒരു പിഞ്ചുനാവ്‌ വരളുന്നു ..
ദരിദ്രാകാശങ്ങളിലൂടെ
പരന്നൊഴുകുന്ന വിശപ്പില്‍
മൃതപ്രായരായ നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ ..
പ്രപഞ്ചമേ സഖീ
നിന്റെ തിരുമുറിവുകളില്‍ വിങ്ങുന്ന
ഈ അമ്മയുടെ നോവിനെ
എന്തിനോടിനിയുപമിക്കും ഞാന്‍ ..
മരുഭൂമിയുടെ മാറിലേയ്ക്ക് നോക്കി
ഒരിറ്റു വെള്ളം ചോദിക്കുന്ന കുഞ്ഞേ
നിനക്കിനി ഞാനേതു താരാട്ട് പാടും.. ?
അമ്മയുടെ അതിജീവനം ഒരു വെല്ലുവിളിയാണ് .. അമ്മ ചുരത്തുന്നതും ചുരത്തെണ്ടതും സ്നേഹം ആണ്. അതിന്റെ മുൻപിൽ ദാഹിക്കുന്നതും ദഹിപ്പിക്കുന്നതും.... വിശപ്പിക്കുന്നതും നശിപ്പിക്കുന്നതും തകരുക ചെയ്യും .
ReplyDeleteപ്രപഞ്ചമേ സഖീ... നിന്റെ ആസ്ക്തിയെയാണ് (തിരുമുറിവുകൾ)ഞാൻ ഇന്ന് പാട്ട് പാടി ഉറക്കുന്നത് ... ആ അമ്മയുടെ ദൈന്യതെയെ അല്ല...
അതെ അവളുടെ സകല ഉറവിട സ്നേഹ പ്രവാഹം ..... I related!
വളരെ വളരെ നല്ല കവിത
ReplyDeleteപുതുവത്സരാശംസകൾ....