നിന്റെ പ്രണയം ഉരുകുമ്പോള്‍,
വെറും കണ്ണീരില്‍ ഒഴുക്കാതെ,
അക്ഷരങ്ങളുടെ മണ്‍കുടങ്ങളില്‍
പ്രണയത്തിന്റെ ചിത നിറക്കുക !
ഒരു നൂറു ജന്മം ഇനിയും
കവിതയായി അത് പിറവിയെടുക്കട്ടെ !
ജീവനുള്ള വാക്കുകളായി
ഓര്‍മ്മകള്‍ ഒഴുകിത്തുടങ്ങും...
മനസ്സുകളില്‍.... ഓളങ്ങളില്‍ ...
സന്ധ്യയെ പ്രണയിച്ച് നേടാനാവാതെ പകലും എഴുതുന്നു കവിത ഇരവുമെഴുതുന്നതത് തന്നെ!!
ReplyDeleteWell said!! Puthiya prakasham parakkatte ee vazhiyilennum..!
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteകവിതമഴയില്‍ നനഞ്ഞ് നനഞ്ഞ്....
ReplyDelete:)
Deleteഅപ്പോള്‍ ഇത് പോലെ നല്ല കവിതകള്‍ എഴുതാന്‍ വേണ്ട അവശ്യ ഘടകമാണ് പ്രണയവും വിരഹവുമാണ് അല്ലെ....
ReplyDeleteഎങ്കില്‍ വിരഹ വേദന പകര്‍ന്നു തന്ന അദ്ദേഹത്തോട് എന്ന് കടപ്പെട്ടവള്‍ ആണ് കവയിത്രി...
ഉരുകിയൊലിക്കുന്ന വിരഹത്തില്‍ നിന്ന്
ReplyDeleteഒരു ഫീനിക്സായി ചിറകു കുടഞ്ഞുയരുന്ന
വാക്കുകളുടെ സുഗന്ധം ആയിരം കാതുകള്‍ക്ക്
വന്ദിത സുകൃതമേ‍കുന്ന വര്‍ഷകാലയീണമാവട്ടെ!
നന്മകള്‍ നേരുന്നു.