നിറങ്ങളുപേക്ഷിച്ച ആകാശം

നിന്നോട് ഒട്ടിക്കിടന്നപ്പോഴൊന്നും
എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു ,
ഈ ചൂട് പഴുത്ത്
എന്നെ പൊള്ളിച്ചേക്കുമെന്ന് ..
നിറങ്ങള്‍ വാര്‍ന്ന്
പൂക്കള്‍ വാടി
ഒരു മഴയ്ക്കായ്‌ മിഴിതുറന്നു കിടക്കുന്ന
വരണ്ട ആകാശമാവും ഞാനെന്ന്..
നിനക്ക് മഴവില്ലുകള്‍ തീര്‍ക്കുവാനാവും
പക്ഷെ നിന്‍റെ മഴവില്ലുകള്‍ക്ക്
എന്‍റെ വാനത്തെ തൊടാനാവില്ല ..
ഭൂമിയുടെ വിള്ളലുകളില്‍
പാട പോലെ പടരാനും ..
മുള്ളുകളിലേയ്ക്ക് കുമിള പോലെ
പറക്കുവാനുമാവും ...
ഓരോ തവണയും സൂര്യന്‍
പതഞ്ഞു പൊങ്ങുമ്പോള്‍
എന്‍റെ ആകാശങ്ങള്‍
കാത്തിരുന്നു
എവിടെയോ മുങ്ങിത്താണുപോയ
സൌവ്വര്‍ണ്ണദീപ്തമായ ചില നിറങ്ങളെയും
ഒരു മഴക്കാലമേഘത്തെയും ..