മുറ്റത്തൊരു കാക്കക്കലമ്പല്‍
ഒരായിരം വട്ടം
ദയകൂടാതെയെറിഞ്ഞോടിച്ചിട്ടും
ഒരു പിടി ചോറിനു വേണ്ടി
ഒന്നും ഭയക്കാതെ ചിറകുതല്ലി സമരം ...
പിന്നെയെപ്പോഴോ ഒരിക്കല്‍
അച്ഛനെ മണ്‍കുടത്തില്‍ നിറച്ച്
ഇലയില്‍ ചോറുരുട്ടി
കൈകൊട്ടി വിളിക്കുന്നു
കനിവ് കാത്തു ചിലര്‍.....
ഒരായിരം വട്ടം
ദയകൂടാതെയെറിഞ്ഞോടിച്ചിട്ടും
ഒരു പിടി ചോറിനു വേണ്ടി
ഒന്നും ഭയക്കാതെ ചിറകുതല്ലി സമരം ...
പിന്നെയെപ്പോഴോ ഒരിക്കല്‍
അച്ഛനെ മണ്‍കുടത്തില്‍ നിറച്ച്
ഇലയില്‍ ചോറുരുട്ടി
കൈകൊട്ടി വിളിക്കുന്നു
കനിവ് കാത്തു ചിലര്‍.....
പൂര്‍വികര്‍,ബലിക്കാക്കകള്‍ ....ചോറ് വേണം
ReplyDeleteമനുഷ്യജീവിതം എത്രത്തോളം നിസ്സാരമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ഉപകരിക്കുന്ന അനുഷ്ഠാനം. ബുദ്ധിയുള്ളവർ മനസ്സിലാക്കട്ടെ....
ReplyDeleteനല്ല കവിത..
പിതൃഭ്യോ നമഃ
ReplyDeleteനല്ല കവിത
ശുഭാശംസകൾ...
കാക്കയില്ലാതായാല്‍ എന്തുചെയ്യും
ReplyDelete