ഈ അപൂര്‍ണ്ണമായ കവിതയുടെ തീരം

മനസ്സിലൊരു അപൂര്‍ണ്ണമായ കവിത

കയറിപ്പറ്റുന്ന നിമിഷങ്ങളുണ്ട് !

എവിടെനിന്നൊക്കെയോ വാക്കുകളുടെ 

പെരുമഴ നനഞ്ഞ് ,

ഈറനണിഞ്ഞ്, 

ഹൃദയത്തിന്‍റെ ഇറയത്ത്  

ഓരം ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്നൊരു കുളിരായി !!

എന്‍റെ ഏകാന്തതകളെ 

പൂക്കാലങ്ങളും ,

മഴക്കാലങ്ങളുമാക്കുന്ന 

അക്ഷരച്ചെപ്പിന് ,

പ്രണയത്തിന്‍റെ നിറവും  

കാ‍ന്താരിമുളകിന്‍റെ എരിവും ,

കുന്നിമണിയുടെ കറുപ്പും ,

കടലിന്നാഴവും ,

ആകാശത്തിന്‍റെ അനന്തതയുമാണ്  !
ഞാനൊരു കവിയാകുമ്പോള്‍,

തൂലിക,

ഓര്‍മ്മകളുടെ കാണാക്കയങ്ങളുടെ കരയില്‍,

കണ്ണുപൊത്തി ഏങ്ങിക്കരയുന്നതും 

കാണാറുണ്ട് !

എങ്കിലും ഓര്‍മ്മകള്‍ കരയാത്ത 

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കരിയാത്ത 

മഹാ മൌനത്തിന്‍റെ 

വിശുദ്ധ പ്രണയത്തിന്‍റെ  കരയിലാവണം 

എനിക്കുമെന്‍റെ കവിതയ്ക്കും 

നീ ചിതയൊരുക്കേണ്ടത് !

ആ തീരം തേടി ഞാന്‍ പോവുകയാണ് !