Monday, September 24, 2012

അഗ്നിശലഭങ്ങള്‍

റാന്തല്‍വിളക്കിന്‍ വക്കില്‍
തുള്ളിക്കളിക്കും
പിന്നെ ,
അക്ഷരങ്ങളില്‍ ചിലപ്പോള്‍
ചത്തുവീഴും !
നെഞ്ചില്‍ കിടന്നു പിടയ്ക്കും !
വെളുപ്പിനെ ,
മുറ്റമടിക്കുമ്പോള്‍
യുദ്ധഭൂമി പോലെ
കൂട്ടിയിട്ട ശവങ്ങള്‍ !
അതിനിടയില്‍ ചിറകില്ലാതെ
കത്തുന്ന നാളങ്ങളില്ലാതെ
ഇഴഞ്ഞും തളര്‍ന്നും
സ്വപ്നഭംഗങ്ങള്‍ !! 

5 comments:

  1. സ്വപ്‌നഭംഗങ്ങള്‍ നല്‍കുന്ന അസ്വസ്ഥത കവിതകളായി മാറട്ടെ... ആശംസകള്‍....

    ReplyDelete
  2. പ്രിയ സുഹൃത്തെ,

    ഈ കവിത കൊള്ളാം. പിന്നെയും തളരാതെ അടുത്ത ചാറ്റല്‍ മഴയില്‍ മണ്ണ് കുതിരുന്ന വേളയില്‍ മുളപൊട്ടുന്ന പൊത്തുകളില്‍ നിന്നും വീണ്ടും തലപൊക്കുന്നത് കാണാം ഈ സ്വപ്നങ്ങള്‍ അല്ലെ?

    സ്നേഹത്തോടെ,
    ഗിരീഷ്‌

    ReplyDelete
  3. നനഞ്ഞ ഹൃദയം പിഴിഞ്ഞുണക്കുമ്പോഴും വാക്കുകള്‍ ഇറ്റുവീഴാറുണ്ട് ///////////ആ വാക്കുകള്‍ കവിതയായി മാറിയപ്പോള്‍ ,വരണ്ട ഹൃദയങ്ങള്‍ ചെറിയ നനവറിഞ്ഞു .......നല്ല കവിത .

    ReplyDelete