ചിന്തകളൊന്നും നീയെന്ന
സൂര്യനെ വിട്ടു പോവില്ല..
യാത്ര തുടരുന്നെങ്കിലും
പുതിയ ലോകങ്ങള്
വരികളില് കൂട്കൂട്ടുന്നുവെങ്കിലും
മനസ്സും ഉരുണ്ടതാണെന്ന് തോന്നുന്നു
തിരികെ നിന്നില് തന്നെ വന്നെത്തുന്നു
വാക്കുകള് ഓടിയകലും തോറും
വിചാരങ്ങള് കൂടുതല് നിന്നോടടുക്കുന്നു !
ഓര്മ്മകളില് നീ പൊള്ളുന്നു
ചിറകുകള് കരിയുന്നു
എങ്കിലും നീയാണ്
നീതന്നെയാണ് ഈ മനസ്സ് നിറയെ !
നിന്നെ മറന്നൊരു ജന്മം എനിക്കില്ല !
നിന്റെ ഓര്മ്മകളാണെന്റെ പ്രാണന്
വലംവയ്ക്കുന്ന ജ്വലനം !
സൂര്യനെ വിട്ടു പോവില്ല..
യാത്ര തുടരുന്നെങ്കിലും
പുതിയ ലോകങ്ങള്
വരികളില് കൂട്കൂട്ടുന്നുവെങ്കിലും
മനസ്സും ഉരുണ്ടതാണെന്ന് തോന്നുന്നു
തിരികെ നിന്നില് തന്നെ വന്നെത്തുന്നു
വാക്കുകള് ഓടിയകലും തോറും
വിചാരങ്ങള് കൂടുതല് നിന്നോടടുക്കുന്നു !
ഓര്മ്മകളില് നീ പൊള്ളുന്നു
ചിറകുകള് കരിയുന്നു
എങ്കിലും നീയാണ്
നീതന്നെയാണ് ഈ മനസ്സ് നിറയെ !
നിന്നെ മറന്നൊരു ജന്മം എനിക്കില്ല !
നിന്റെ ഓര്മ്മകളാണെന്റെ പ്രാണന്
വലംവയ്ക്കുന്ന ജ്വലനം !
നിന്റെ സൂര്യനെ വലം വെച്ച് നിന്റെ ചിന്തകള് സന്ച്ചരിക്കട്ടെ...
ReplyDeleteഅടുക്കുന്തോറും പൊള്ളുമെങ്കിലും ഓര്മ്മകളെ നീ അകറ്റി നിര്ത്തണ്ട...
പക്ഷെ, പുതിയ ലോകങ്ങള്
വരികളില് കൂട്കൂട്ടുന്നു എന്ന് തോന്നുമ്പോള് സ്വയം വിശ്വസിപ്പിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന കള്ളന്യായമാണ് മനസ് ഉരുണ്ടതാണ് എന്നത്...
എന്നും ഒന്നിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ച് വരാന് മനസിനായെന്നു വരില്ല...മനസ് എന്നുമൊരു പിടികിട്ടാപ്പുള്ളി തന്നെയാണ്...
സൂര്യനെ വലം വയ്ക്ക
ReplyDeleteപ്രകാശിതയാക