മനസ്സിന്‍റെ വിവിധമായ നിര്‍വചനങ്ങള്‍ തേടിയാണ് കവിതകള്‍ പലപ്പോഴും ഇരുളിലിറങ്ങുന്നത് !മൂടിവയ്ക്കാതെ ,ആത്മവ്യഥകളെ മായം ചേര്‍ക്കാതെ,
ഹൃദയ രക്തത്തിന്റെ കടും ചുവപ്പ് ചാലിച്ചെഴുതിയ അക്ഷരങ്ങളെ സമൂഹം കല്ലെറിയാറുണ്ട്. കാലചക്രത്തിന്‍റെ വേഗതയില്‍ മൃതിയെന്ന മഹാസത്യത്തിലേയ്ക്ക് അവര്‍ എഴുത്തിന്‍റെ വാതായനങ്ങള്‍ തുറന്നിട്ട്‌ മറഞ്ഞതിനു ശേഷം അതേ വഴികളിലൂടെ മനസ്സുകള്‍ സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങും. നാം മൂടിവയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതൊക്കെയും അല്പം പോലും സങ്കോചമില്ലാതെ സത്തയില്‍ തുളച്ചിറങ്ങുന്ന കവിതകളായി വിരിയിച്ച ആത്മാക്കള്‍ക്ക് അന്ന് ആത്മബലി നല്‍കും, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ വേദനിപ്പിച്ചും മുറിവേല്‍പ്പിച്ചും
കൊടുത്ത വരവേല്‍പ്പിനു സമാധിയടയുമ്പോള്‍, നമ്മുടെ നിശബ്ദതയില്‍ ആ വാക്കുകള്‍ ഒരു മുള്ളായി വിങ്ങും. അന്ന് പോയ വസന്തത്തെ ഓര്‍ത്ത്‌ കണ്ണീരൊഴുക്കും. വിഡ്ഢികളാണല്ലേ മനുഷ്യര്‍ പലപ്പോഴും ??
ഹൃദയ രക്തത്തിന്റെ കടും ചുവപ്പ് ചാലിച്ചെഴുതിയ അക്ഷരങ്ങളെ സമൂഹം കല്ലെറിയാറുണ്ട്. കാലചക്രത്തിന്‍റെ വേഗതയില്‍ മൃതിയെന്ന മഹാസത്യത്തിലേയ്ക്ക് അവര്‍ എഴുത്തിന്‍റെ വാതായനങ്ങള്‍ തുറന്നിട്ട്‌ മറഞ്ഞതിനു ശേഷം അതേ വഴികളിലൂടെ മനസ്സുകള്‍ സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങും. നാം മൂടിവയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതൊക്കെയും അല്പം പോലും സങ്കോചമില്ലാതെ സത്തയില്‍ തുളച്ചിറങ്ങുന്ന കവിതകളായി വിരിയിച്ച ആത്മാക്കള്‍ക്ക് അന്ന് ആത്മബലി നല്‍കും, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ വേദനിപ്പിച്ചും മുറിവേല്‍പ്പിച്ചും
കൊടുത്ത വരവേല്‍പ്പിനു സമാധിയടയുമ്പോള്‍, നമ്മുടെ നിശബ്ദതയില്‍ ആ വാക്കുകള്‍ ഒരു മുള്ളായി വിങ്ങും. അന്ന് പോയ വസന്തത്തെ ഓര്‍ത്ത്‌ കണ്ണീരൊഴുക്കും. വിഡ്ഢികളാണല്ലേ മനുഷ്യര്‍ പലപ്പോഴും ??
നോ കമന്റ്സ്
ReplyDelete