ജനാലക്കപ്പുറം
തന്‍റെ കരവിരുത് തെളിയിച്ച്
അദൃശ്യമായി ഉറക്കമളച്ചിരുപ്പുണ്ടൊരു
ചിലന്തിവീരന്‍ !
ചിറകുകളൊട്ടി,
തൊലിയറ്റ്,
പാവമിര പിടയുന്നതും കാത്ത് !
ചിറകുകളൊട്ടി,
തൊലിയറ്റ്,
പാവമിര പിടയുന്നതും കാത്ത് !
പിന്നെ ദ്രവിച്ച നൂലില്‍ തൂങ്ങി ഇറങ്ങുന്നതും കണ്ടു
കുഞ്ഞുങ്ങളെ പുതിയ തന്ത്രങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കാന്‍ !
ഇനിയുമിരകള്‍ വരും,
കുതന്ത്രങ്ങളില്‍ വീഴുകയും ചെയ്യും !
ഇനിയുമിരകള്‍ വരും,
ReplyDeleteകുതന്ത്രങ്ങളില്‍ വീഴുകയും ചെയ്യും !
നന്നായിരിക്കുന്നു നിശാപുഷ്പമേ; നിന്റെയീ കവിത...
ReplyDeleteആശയ തലങ്ങള്‍ക്ക് മറ്റൊരു അര്‍ഥം നല്‍കിയാല്‍, ഈ ചിലന്തിയെ ഒരു ഇരുകാലിയോടു ഉപമിക്കാം....
വലകള്‍ വിരിച്ചു കഴുകാന്‍ കണ്ണുകളുമായി കാത്തിരിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍....
അവര്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു കുതന്ത്രങ്ങളുമായി....
ഇനിയുമിരകള്‍ വരും,
കുതന്ത്രങ്ങളില്‍ വീഴുകയും ചെയ്യും !
ചിലന്തി ആഹാരത്തിന് വേണ്ടി മാത്രമാണ് വല വിരിക്കുന്നത്. പക്ഷേ, നമ്മള്‍ മറ്റു പലതിനും വേണ്ടി.
ReplyDelete