ഒഴുകുന്നൊരു അരുവിയുണ്ടായിരുന്നു,
ചിലപ്പോഴൊക്കെ കരകവിഞ്ഞ്
ഒഴുകാറുണ്ടെങ്കിലും വറ്റിയിട്ടില്ല !
രക്തം പോലുമില്ലാതെ മനസ്സ് വരണ്ടപ്പോഴും
കുളിരായും സാന്ത്വനമായും ആ നീരുറവ
നിശബ്ദമായി ഒഴുകിയിരുന്നു !
നിലച്ചപ്പോഴൊക്കെ
ഹൃദയത്തെ തുടിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചതും
ആത്മാവിനെ ചിന്തകള്‍ അസ്വസ്ഥമാക്കിയപ്പോള്‍
സമാശ്വസിപ്പിച്ചതും
വാക്കുകളുടെ തെളിനീരരുവിതന്നെയായിരുന്നു !
ആരൊക്കെ കൈവിട്ടാലും മനസ്സിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ അരുവി വറ്റില്ല എന്നത് ഒരു എഴുത്തുകാരന്റെ മാത്രം ഭാഗ്യമാണ്...
ReplyDeleteവേദനകളും ദുഖങ്ങളും നഷ്ടങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും പേറി അത് എന്ന് ഒഴുകികൊണ്ടേയിരിക്കും....ഒഴുകണം....
നിശാഗന്ധി...ആശംസകള്‍...