ചാപിള്ള

കരുണയില്ലാതെ നീറുന്ന 

വയറിനു മുകളില്‍ 

പുകയുന്ന മുലക്കണ്ണുകള്‍ 

അറിയാതെ ചുരത്തുന്നു!

നെഞ്ചിടിപ്പില്ലാതെ, 

ചലനമറ്റു മുന്‍പില്‍ കിടക്കുന്ന 

ഒരു തുണ്ട് ഇറച്ചിക്കഷ്ണത്തിനു 

കണ്ണുണ്ട് കാതുണ്ട് കൈകളുമുണ്ട് !

അമ്മേ എന്നൊന്ന് വിളിക്കാന്‍ കഴിയാതെ

കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകള്‍ ഒരു വേള പോലും 

തുറക്കാന്‍ തുനിയാതെ നീ

എന്‍റെ ഉള്ളില്‍ ഇക്കണ്ട ദിവസമത്രയും

ഇക്കിളി കൂട്ടി കൊതിയാക്കിയതെന്തിനാണ്  ?

സ്വപ്നമായും  സങ്കല്‍പ്പമായും

പ്രതീക്ഷയായും ഉള്ളു നിറഞ്ഞു ഞാനെന്‍റെ

പ്രാണന്‍ വെടിയുന്ന വേദനയില്‍ 

നിന്നെ കയ്യിലെടുത്തപ്പോഴെയ്ക്കുമെന്നെ 

മറന്നുവോ കുഞ്ഞേ നീ ?

ഇനിയീ ജന്മം വെരറ്റ പാഴ്ച്ചെടി

പോലെ കരിഞ്ഞുണങ്ങിത്തീരും 

നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മതന്‍ ഉഷ്ണത്തില്‍ !

ഇനി നിന്‍റെ കുഞ്ഞുടുപ്പുകള്‍ മാറോടു ചേര്‍ത്തു 

ജീവന്‍വെടിഞ്ഞ  കുഞ്ഞുടലൊരിക്കല്‍കൂടി നുകരട്ടെ ...